11 kwietnia 2010 r. utracił moc art. 103 k.p., który był podstawą [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8095B82BD755CD6C234A9940132DADF4?id=72344]rozporządzenia ministra edukacji narodowej oraz ministra pracy i polityki socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (DzU nr 103, poz. 472 ze zm.).[/link]
Stało się to za sprawą [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=307543]wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 31 marca 2009 r. (K 28/08), który dał 12 miesięcy na przygotowanie nowych regulacji (DzU z 2009 r. nr 58, poz. 485)[/link]. Zatem rozporządzenie też przestało obowiązywać.
Wskazywało ono, że wynagrodzenie za czas urlopu szkoleniowego lub płatnego zwolnienia z części dnia pracy ze względu naukę w formach szkolnych lub pozaszkolnych ze skierowaniem oblicza się jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. I tak:
1) podstawa wynagrodzenia – przyjmujemy w niej składniki wynagrodzenia określone w stałej stawce miesięcznej w takiej wysokości, w jakiej przysługują one w miesiącu wykorzystywania urlopu, natomiast zmienne składniki wynagrodzenia – w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie trzech miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu, a gdy między wysokością poszczególnych składników w kolejnych miesiącach występują znaczne wahania, to z 12 miesięcy,
2) stawka za jedną godzinę pracy – dzielimy podstawę wynagrodzenia przez liczbę godzin, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona ta podstawa,
3) wynagrodzenie urlopowe – mnożymy stawkę za godzinę pracy przez liczbę godzin, jakie pracownik przepracowałby w czasie urlopu w ramach normalnego czasu pracy zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, gdyby w tym czasie nie korzystał z urlopu.
Do czasu wydania nowych przepisów (najprawdopodobniej nastąpi to w czerwcu) nie ma jednak żadnych podstaw, aby stosować te reguły.
