CIT: Spółka może przenieść pracowników do innej inwestycji

Tak uznała Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 28 grudnia 2012 r. (IPTPB3/423-328/ 12-4/KJ).

W przedstawionej sprawie spółka prowadzi działalność gospodarczą w dwóch odrębnych lokalizacjach na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej (SSE). Obydwa zakłady produkcyjne funkcjonują na obszarze SSE na podstawie zezwoleń strefowych.

Warunki wymienione w pierwszym zezwoleniu (zezwolenie nr 1) dotyczące nakładów inwestycyjnych oraz utworzenia miejsc pracy zostały przez spółkę spełnione w całości. Obecnie przedsiębiorstwo realizuje kolejną inwestycję w ramach drugiego zezwolenia (zezwolenie nr 2).

Spółka planuje przeniesienie niektórych maszyn i pracowników, dotychczas związanych ze zrealizowaną inwestycją objętą zezwoleniem nr 1 do lokalizacji objętej zezwoleniem nr 2.

Co więcej, w lokalizacji dotyczącej zezwolenia nr 1 zostaną nabyte nowe maszyny, a także zostaną zatrudnieni nowi pracownicy. W ten sposób zostaną poniesione nakłady inwestycyjne oraz zwiększone zostanie zatrudnienie do poziomów określonych w zezwoleniu nr 2. Spółka zamierza zatem wypełnić warunki zezwolenia nr 2 w lokalizacji objętej zezwoleniem nr 1.

Zdaniem spółki, zarówno w regulacjach prawnych dotyczących zasad udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, jak i w samej treści zezwoleń brak jest zapisów nakładających na nią obowiązek dokonania wydatków kwalifikowanych i zatrudnienia pracowników w ściśle określonej lokalizacji na terenie SSE.

Wystarczające jest zatem spełnienie tych warunków „na terenie strefy" (jak określa zezwolenie strefowe oraz art. 16 ust. 2 ustawy z 20 października 1994 r. o SSE) bez ograniczania się do danej, precyzyjnie określonej lokalizacji. W opinii spółki nie ma zatem znaczenia miejsce poniesienia nakładów inwestycyjnych i miejsce wykonywania pracy przez nowo zatrudnionych pracowników tak długo, jak długo miejsce to znajduje się w strefie i zatrudnieni nowi pracownicy wykonują pracę w ramach działalności strefowej.

Spółka wskazała, że w tej sytuacji ma prawo w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, działając na obszarze SSE na podstawie zarówno zezwolenia nr 1, jak i zezwolenia nr 2.

Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe.

Małgorzata Kierzek starszy konsultant w Zespole Pomocy Publicznej PwC

Małgorzata Kierzek starszy konsultant w Zespole Pomocy Publicznej PwC

Kluczowym dokumentem, na podstawie którego przedsiębiorstwa prowadzą działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest zezwolenie.

Są w nim wskazane podstawowe warunki dotyczące realizacji inwestycji w strefie, w tym w szczególności wysokość i terminy poniesienia wydatków inwestycyjnych na terenie SSE oraz liczba nowych miejsc pracy, jakie muszą powstać na terenie strefy wraz z terminem ich utworzenia.

Wydatki inwestycyjne muszą być nie tylko poniesione, a miejsca pracy utworzone, ale także konieczne jest ich utrzymanie przez dany okres określony w zezwoleniu. Uchybienie spełnieniu warunków z zezwolenia może prowadzić do jego cofnięcia, co automatycznie powoduje obowiązek zwrotu otrzymanej dotychczas pomocy publicznej, tj. zapłaty podatku dochodowego, a także brak możliwości dalszego korzystania ze zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie spółka podniosła, że pomimo planowanych przesunięć niektórych maszyn oraz pracowników pomiędzy dwoma zakładami spółki położonymi w innych lokalizacjach (ale w obu przypadkach objętych statusem SSE i odpowiednio zezwoleniem nr 1 i zezwoleniem nr 2) spełnione zostaną warunki obu tych zezwoleń. Pozwoli jej to zatem na korzystanie z prawa do zwolnienia podatkowego na podstawie obu zezwoleń.

Swoje podejście argumentowała dosłownym brzmieniem przepisów strefowych. Jak słusznie bowiem zauważyła, regulacje te, jak i treść zezwoleń stanowią, że wydatkami kwalifikowanymi inwestycji strefowej są określone wydatki poniesione na terenie strefy (lub w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy – w przypadku przepisów w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zezwolenia nr 1) w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Nie wskazują zatem ściśle określonej lokalizacji na terenie tej strefy. Spółka poniesie wprawdzie koszty inwestycji w zadeklarowanej w obu zezwoleniach wysokości (i je utrzyma), ale maszyny, z którymi wydatki te są związane, zostaną umiejscowione niekoniecznie w tej lokalizacji, która dokładnie odpo- wiada inwestycji, na którą zezwolenie zostało wydane, ale w innej, również objętej statusem SSE. Podobne przesunięcia są planowane w odniesieniu do nowych miejsc pracy.

Jakkolwiek trudno dyskutować z przekonującym argumentem przedstawionym przez spółkę odnoszącym się do dosłownego brzmienia regulacji strefowych i zezwolenia, to jednak należy zauważyć, że zezwolenie udzielane jest w związku z realizacją określonej inwestycji, opisanej w dokumentach składanych do zarządzającego SSE na etapie procedury uzyskiwania zezwolenia. Innymi słowy, pomoc publiczna w formie zwolnienia podatkowego na terenie SSE przysługuje przedsiębiorcy z tytułu realizacji nowej inwestycji, która jest ściśle określona.

W przypadku np. przeniesienia maszyn do innej lokalizacji powstaje wątpliwość, czy w dalszym ciągu można mówić o projekcie w zakresie zadeklarowanym w celu wydania zezwolenia. Organ podatkowy rozstrzygnął jednak tę wątpliwość na korzyść podatnika.

W takiej sytuacji spółka powinna prowadzić ewidencję księgową w sposób umożliwiający jednoznaczne przyporządkowanie wydatków inwestycyjnych oraz utworzonych nowych miejsc pracy do każdego zezwolenia, tak aby możliwa była kontrola spełnienia zapisanych w nich warunków.