Oczywiście lepiej to zrobić i wskazać np., że żądamy uchylenia wydanej decyzji. Nie popełnimy jednak błędu, gdy w naszej skardze takiej informacji zabraknie.
Skarga powinna natomiast wskazywać, jaką decyzję (postanowienie lub inną czynność) zaskarżamy, określać naruszenie prawa lub interesu prawnego oraz określać organ, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania dotyczy.
Co trzeba napisać, aby wywołało skutek
Poprawne będzie, gdy w naszej skardze napiszemy np. „wnoszę skargę na ostateczną decyzję dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 października utrzymującą w mocy decyzję naczelnika Urzędu Skarbowego w Piasecznie z powodu naruszenia prawa”.
Opiszmy też dokładnie stan faktyczny. Przykładowo „naczelnik Urzędu Skarbowego w Piasecznie wydał decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego w PIT w kwocie 20 000 zł.
Podatnikowi postawiono zarzut nierzetelnego prowadzenia ksiąg podatkowych. Podstawą do tego było nieprowadzenie dowodów przesunięć własnych do sklepu”.W uzasadnieniu skargi napiszmy, na czym naruszenie prawa polega.
Przykładowo: „na podstawie rozporządzenia ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (DzU z 2003 r. nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnik nie był zobowiązany do sporządzania dowodów przesunięć własnych wyrobów do swoich sklepów, ponieważ wymóg ten dotyczył wyłącznie towarów handlowych i materiałów podstawowych, co wynika z § 9 ust. 4.
Dlatego brak jest podstaw prawnych do uznania za nierzetelne ksiąg podatkowych prowadzonych przez podatnika”.W skardze dodajmy również, że wnosimy np. „o uchylenie decyzji w całości i o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych”.
Tak wynika z art. 57 ppsa. Podkreślają to również sądy. Przykładem jest postanowienie WSA w Lublinie z 2 lutego 2010 (III SA/ Lu 554/09).
Wynika z niego, że „treść skargi powinna być sformułowana w sposób jednoznaczny, wyrażający jasno wolę skarżącego. Dokładne określenie przedmiotu skargi jest warunkiem niezbędnym dokonania kontroli legalności działania organu administracji publicznej”.
W tym wypadku skarżący nie wskazał, jakiego konkretnie organu dotyczy jego pismo i co jest jego przedmiotem (akt, czynność, bezczynność organu). Tymczasem – co podkreślił sąd – gdy skarga dotyczy decyzji administracyjnej, konieczne jest wskazanie organu, który ją wydał, daty oraz numeru.
Oprócz już podanych skarga powinna zawierać elementy typowe dla każdego innego pisma, czyli:
- oznaczenie sądu, do którego jest skierowana,
- imię i nazwisko lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników (jeśli tacy zostali ustanowieni),
- oznaczenie rodzaju pisma,
- podpisy stron (albo przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, gdy to on reprezentuje stronę); jeśli strona nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, z wymienieniem przyczyny, z której strona sama się nie podpisała,
- wymienienie załączników.
Skarga powinna dodatkowo zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie jego braku – adresu do doręczeń lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników. Oznacza to, że nie wystarczy wskazać wyłącznie miejscowość, w której dana osoba przebywa.
Zdaniem WSA w Bydgoszczy „takie określenie miejsca zamieszkania nie umożliwia skutecznego dokonywania doręczeń.
Przez pojęcie »określenie miejsca zamieszkania« należy rozumieć podanie adresu, tj. oprócz nazwy miejscowości również nazwy ulicy, numeru domu i mieszkania, numeru pocztowego kodu adresowego i siedziby właściwego do doręczeń urzędu pocztowego” (postanowienie z 12 lutego 2010, II SAB/Bd 44/09).
Jeśli podatnik zdecydował się ustanowić w sprawie pełnomocnika (np. doradcę podatkowego lub radcę prawnego), do skargi należy dołączyć pełnomocnictwo.
Do skargi trzeba też dołączyć jej odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
Pamiętajmy też, że w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, trzeba podać wartość przedmiotu zaskarżenia, zwłaszcza gdy od tej wartości zależy wysokość opłaty. Obowiązek ten nakłada na stronę wszczynającą postępowanie w drodze skargi art. 215 § 1 ppsa.
Niedochowanie tego wymogu stanowi brak formalny pisma, który trzeba będzie usunąć. W tym celu sąd wystosuje odpowiednie wezwanie i wyznaczy termin. Po jego upływie, gdy wskazany brak formalny nie zostanie usunięty, skargę odrzuci (zob. postanowienie WSA w Gliwicach z 26 września 2011, I SA/ Gl 668/11).
Dopiero gdy skarga spełnia wymagane przepisami wymogi formalne, można mówić, że została skutecznie wniesiona. Potwierdza to postanowienie WSA w Rzeszowie z 13 stycznia 2010 (II SA/ Rz 899/09).
Więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Postępowanie przed sądem administracyjnym
»
»
»
»
