Jest tylko warunek, aby służyły prowadzonej działalności gospodarczej i nie były zaliczone do środków trwałych.

Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2010 r. (ITPB1/415-110/10/AK)[/b].

[srodtytul]Pieniądze ze zwolnieniem[/srodtytul]

Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego dokonywana jest przez starostę ze środków Funduszu Pracy. Odbywa się to na podstawie ustawy z 20 kwietnia 2004 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=173396]o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU nr 99, poz. 1001 ze zm.).[/link]

Zgodnie z nią starosta może – ze środków Funduszu Pracy – zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia (lub doposażenia) stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Warunki oraz tryb dokonywania tego typu refundacji określa [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=296845]rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 15 stycznia 2009 r. (DzU nr 5, poz. 26)[/link].

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F80983350E6CDD07BC1CC7EF6BAB1184?id=346580]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link], wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

[b]Otrzymane zatem przez bezrobotnego środki z Funduszu Pracy stanowią przychód zwolniony od opodatkowania PIT. Nie są zatem ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ani w zeznaniu rocznym jako przychód.[/b]

Kosztami podatkowymi, w myśl ustawy o PIT, są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23.

[srodtytul]Konieczny związek z działalnością[/srodtytul]

Kosztami są zatem wszelkie wydatki, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Trzeba jednak pamiętać, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

[srodtytul]Amortyzacja jest przeszkodą[/srodtytul]

Sfinansowanie wydatków na zakup składników majątku niestanowiących środków trwałych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o PIT.

„Wydatki sfinansowane z tych środków nie zostały bowiem wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, a więc co do zasady mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza” – czytamy we wspomnianej wcześniej interpretacji.

Izba zwróciła uwagę, że fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, miałby znaczenie, gdyby kupione zostały środki trwałe podlegające amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią bowiem kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a – 22o od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

[ramka][b]Przykład[/b]

Jacek U. kupił ze środków pochodzących z dotacji m.in. aparat, laptop, oprogramowanie użytkowe.

Ze względu na wartość początkową nie zaliczył ich do środków trwałych. Wydatki te, o ile spełniają warunki wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności, pomimo sfinansowania ich ze środków pochodzących z dotacji z Funduszu Pracy.

Zgodnie bowiem z art. 22d ust. 1 ustawy o PIT podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł.

Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wtedy koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. A to oznacza, że wydatki na zakup aparatu, laptopa i oprogramowania użytkowego mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.[/ramka]