Tak wynika z[b] wyroku WSA we Wrocławiu z 25 listopada 2008 r. (I SA/Wr 606/08)[/b].
Organy podatkowe stwierdziły, że spółka nie udokumentowała niektórych wydatków i nie zgodziły się na zaliczenie ich do kosztów podatkowych. Zakwestionowano m.in. wydatki z tytułu umowy o dzieło, zawartej z trzema osobami, dotyczącej wykonania gazetki reklamowej. Organy podatkowe uznały, że spółka nie przedstawiła materialnych dowodów potwierdzających faktyczne wykonanie usług, a przesłuchani świadkowie wypowiadali się bardzo enigmatycznie, nie podając żadnych szczegółów. Fiskus stwierdził, że sama umowa oraz wpłacenie zaliczek na PIT nie wystarczy, aby zaliczyć wydatki do kosztów.
Podatnik wniósł skargę do sądu. WSA przyznał jednak rację organom podatkowym. Podkreślił, że przedsiębiorca powinien mieć świadomość, że do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego mogą być u niego przeprowadzane kontrole. Powinien więc przechowywać do tego czasu dowody. Ciężar dowodu nie ma charakteru nieograniczonego. Jeżeli organy w trakcie postępowania podjęły wszelkie niezbędne działania w celu wyjaśnienia sprawy, spółka powinna przedstawić potwierdzenie wykonania usług. Zwłaszcza aby obalić dowody świadczące o tym, że usługi nie zostały wykonane. Przesłuchanie świadków jest tylko jednym ze środków dowodowych. Jeśli ogólnikowość ich zeznań wynika, jak twierdzi podatnik, z zacierania się wspomnień wraz z upływem czasu, powinien przedstawić inne dowody.
[ramka][b]Komentuje Anna Michalak,starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Łodzi)[/b]
To kolejny wyrok odnoszący się do dokumentowania wydatków na zakup usług niematerialnych. Choć przepisy podatkowe nie nakładają tu szczególnych obowiązków, to w związku z tym, że koszty świadczeń niematerialnych należą do jednych z najczęściej kontrolowanych, warto zwracać uwagę na bieżące ich dokumentowanie. Organy podatkowe starannie analizują bowiem wydatki na usługi doradztwa, zarządzania, marketingowe, badania rynku itp. Jednocześnie kontrolujący w pierwszej kolejności weryfikują, czy usługi zostały faktycznie otrzymane w danym roku podatkowym. Jeśli charakter usług wskazuje na to, że niemożliwe bądź utrudnione jest wskazanie ich materialnych efektów, zasadne jest gromadzenie wszelkich dowodów, które w przyszłości pozwolą obronić decyzję o odliczeniu kosztów. Ogólnikowe twierdzenie, że kontrahent świadczył doradztwo czy usługi marketingowe bez materialnego odzwierciedlenia, na czym te usługi polegały, bardzo często nie wystarcza.
W omawianym wyroku WSA stwierdził, że same umowy, niepoparte dowodami wykonania usług, takimi jak ich materialne efekty czy spójne zeznania świadków, nie świadczą o poniesieniu kosztów uzyskania przychodów. Niemniej jednak w innym[b] orzeczeniu WSA we Wrocławiu (wyrok z 20 kwietnia 2006 r., I SA/Wr 587/04)[/b] wskazano, że dla udowodnienia wyświadczenia usług niematerialnych wystarczy faktura potwierdzająca zapłatę i pisemne oświadczenie przedstawiciela firmy o ich wykonaniu. Z uwagi na niejednolite podejście organów podatkowych i sądów warto jednak zadbać odpowiednio wcześniej o dowody wykonania świadczeń niematerialnych. [/ramka]
[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]
