Agencja celna dokonała zgłoszenia celnego w imieniu importera. Organ celny zakwestionował jednak taryfikację celną importowanych materiałów. Jego zdaniem skarżąca nieprawidłowo zastosowała stawkę celną 0 proc. zamiast 38,5 proc. cła antydumpingowego. W związku ze zmianą stawki celnej zmienić się musiał także naliczany od wartości celnej VAT. Urząd Celny wydał wobec tego dwie odrębne decyzje z tą samą datą: jedną dotyczącą cła i drugą - należnego VAT.

W skardze do WSA agencja powołała się na przepisy, z których wynika, że organ jest związany decyzją od momentu jej doręczenia. Zakwestionowała dopuszczalność wydawania odrębnych decyzji dotyczących cła oraz VAT z tytułu jednego importu, w tym samym czasie i z równoczesnym doręczeniem obu decyzji.

WSA orzekł, że organ celny może wydać w tych sprawach dwie odrębne decyzje. Za podstawę powołał art. 33 ust. 2 ustawy o VAT z 2004 r., który mówi, że organ celny może (a nie musi) określić cło oraz podatek VAT w jednej decyzji. Zdaniem sądu organ celny nie musi czekać z wydaniem decyzji w przedmiocie VAT z tytułu importu do momentu doręczenia stronie decyzji określającej cło. Zwlekanie organu celnego z wydaniem decyzji w sprawie VAT powodowałoby znaczne przedłużenie postępowania celnego, co w wielu wypadkach mogłoby uniemożliwić wymiar VAT z tytułu importu. W kolejnym odcinku naszego cotygodniowego cyklu przedstawiamy ciekawe wyroki w sprawach podatkowych, jakie wydały niedawno wojewódzkie sądy administracyjne.

Wybór orzecznictwa przygotował Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte.

Zgodnie z ustawą o VAT podstawą opodatkowania w imporcie jest co do zasady wartość celna towaru powiększona o należne cło. Warunkiem prawidłowego obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego jest zatem m.in. zastosowanie właściwej stawki celnej określonej w taryfie celnej.

Jeśli, tak jak w rozpatrywanej przez sąd sprawie, organ celny weryfikujący zgłoszenie dojdzie do wniosku, że kwota długu celnego została zaniżona w wyniku zastosowania nieprawidłowej stawki cła, wówczas w decyzji określa stawkę celną oraz kwotę długu celnego w prawidłowej wysokości. W konsekwencji zachodzi konieczność ponownego określenia podstawy opodatkowania oraz kwoty VAT, co odbywa się w postępowaniu podatkowym, na podstawie przepisów ustawy o VAT.

Praktyka organów celnych w tej kwestii bywa bardzo różna, tym bardziej że przepisy pozostawiają im w tym względzie pewną dowolność. Niektóre urzędy oddzielnymi postanowieniami wszczynają osobne postępowania celne i podatkowe, a następnie wydają osobne decyzje w sprawie cła i podatku. Czasem, po wszczęciu dwóch oddzielnych postępowań, urząd je łączy, a następnie określa kwotę cła oraz podatku w jednej decyzji, na co zezwala art. 33 ust. 2 ustawy o VAT. Bywa i tak, że urząd jednym postanowieniem wszczyna oba postępowania i prowadzi je łącznie aż do wydania wspólnego rozstrzygnięcia.

Bez względu na to, która opcja zostanie zastosowana, kwota należnego cła, którą urząd uwzględnia w kalkulacji podstawy opodatkowania VAT, powinna wynikać ze zgłoszenia celnego bądź z decyzji celnej. Gdyby w sprawie nie wydano decyzji celnej, prawidłowość korekty podstawy opodatkowania o kwotę cła, która nie wynika ze zgłoszenia celnego, budziłaby uzasadnione wątpliwości. Doszłoby w ten sposób do zwiększenia podstawy opodatkowania o cło, które de facto nie stało się należne. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem (m.in. uchwała NSA z 4 grudnia 2000 r., FPS 10/00) można uznać, że decyzja została wydana z chwilą jej zakomunikowania (doręczenia) stronie. Decyzja niedoręczona nie wiąże ani organu, który ją wydał, ani strony, do której jest adresowana. Skoro w niniejszej sprawie decyzja celna doręczona została równocześnie z decyzją podatkową, można uznać, że w momencie wydania (doręczenia) decyzji podatkowej kwota należnego cła wynikała z decyzji celnej, gdyż została ona wydana (doręczona) w tym samym dniu co decyzja podatkowa.