Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 kwietnia 2015 r. (II FSK 551/13, II FSK 552/13).
Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Dyrektor izby skarbowej, działający z upoważnienia ministra finansów (dalej: organ), wezwał podatnika do uzupełnia braków wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Przed upływem terminu spółka złożyła wniosek o jego przedłużenie. Organ nie zgodził się, wydając przy tym postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w tej sprawie. Spółka zaskarżyła to postanowienie. Zarzuciła organowi błędną wykładnię art. 169 § 1 ordynacji podatkowej i podniosła, że sam brak przepisu normującego wprost możliwość przedłużenia omawianego terminu nie jest wystarczającym powodem do uznania jej wniosku za niedopuszczalny. Twierdziła, że jako wnioskodawca jest dysponentem postępowania, a ordynacja podatkowa nie zabrania wnioskowania o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków.
Organ nie zgodził się z tym stanowiskiem. Jego zdaniem termin przewidziany na usunięcie braków nie podlega przedłużeniu. Podatnik nie może żądać wszczęcia postępowania w tym przedmiocie, gdy nie ma ku temu umocowania wprost wynikającego z przepisów. WSA podzielił stanowisko organu. Od wyroku wniesiono skargę kasacyjną do NSA, która została oddalona. NSA w pełni się zgodził, że termin na udzielenie odpowiedzi na wezwanie organu do uzupełnienia braków wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie podlega przedłużeniu. Żądanie przedłużenia terminu nie powinno być jednak rozpatrywane przez organ w trybie samodzielnego postępowania podatkowego. Wniosek należało rozpoznać w postępowaniu zasadniczym wszczętym na skutek złożenia wniosku o wydanie interpretacji. Dodatkowo NSA zauważył, co nie było przedmiotem skargi, że kwestią problematyczną jest, czy wydawanie takich postanowień leży w zakresie kompetencji dyrektora izby skarbowej działającego z upoważnienia ministra finansów w ramach postępowania o wydanie interpretacji.
—Magdalena Żochowska, współpracowniczka w zespole zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
Komentarz eksperta
Izabela Staszewska- Kula, radca prawny, starsza konsultantka w warszawskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o.
Komentowane rozstrzygnięcie nie zawiera przełomowej tezy. Wniosek o wydanie interpretacji niespełniający wymogów formalnych i nieuzupełniony w wyznaczonym terminie jest pozostawiany bez rozpoznania na podstawie art. 14g § 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.).
Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów formalnych to taki, który nie zawiera: stanu faktycznego (lub opis nie jest wyczerpujący), stanowiska wnioskodawcy, a także wniosek nieopłacony w terminie. W takich sytuacjach organ podatkowy wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych w trybie art. 169 § 1 o.p., tj. w terminie siedmiu dni. Jest to ściśle określony termin ustawowy, który nie może być wydłużony ani skrócony na wniosek podatnika. Po jego upływie, jeśli zaistniały odpowiednie przesłanki, można jednak wnioskować o przywrócenie terminu (wówczas na postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia przysługuje zażalenie, a następnie skarga do WSA).
Jednak nawet jeśli podatnikowi nie uda się uzupełnić braków w wyznaczonym przez organ terminie, to nie ma przeszkód proceduralnych, aby złożyć nowy wniosek o wydanie interpretacji (oczywiście stosownie uzupełniony). Co więcej, teoretycznie można wystąpić z wnioskiem o wydanie kolejnej interpretacji nawet pomimo wcześniejszej odmowy jej wydania. Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna (od 1 lipca 2007 r.) nie jest ani decyzją, ani postanowieniem, nie rozstrzyga ostatecznie co do istoty sprawy. Przyznaje ona podatnikowi pewien poziom ochrony, różny w zależności od momentu jej uzyskania (tj. przed zaistnieniem skutków prawnych lub po ich wystąpieniu).
Inną kwestią jest, czy podatnik będzie miał czas przed planowaną transakcją na występowanie z ponownym wnioskiem. Organy często wzywają do uzupełnienia stanu faktycznego wniosku o interpretację tuż przed upływem trzymiesięcznego terminu na jej wydanie. Tym bardziej, przed złożeniem wniosku o wydanie interpretacji warto zadbać o jego kompletność, zwłaszcza w zakresie opisu stanu faktycznego. Dodatkowo warto np. zapewnić sobie szybki dostęp do stosownej dokumentacji, umożliwiającej zgromadzenie dodatkowych informacji na temat transakcji będącej przedmiotem zapytania (nie chodzi o jej przedstawienie organom, bo w postępowaniu o wydanie interpretacji nie składa się żadnych dowodów), co u większych podatników zwykle stwarza problemy.
