Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1321/10)

uwzględnił skargę kasacyjną spółki, której fiskus zarzucił m.in. zawyżenie kosztów uzyskania przychodów.

Główną kwestią sporną w sprawie były odpisy amortyzacyjne od wniesionego aportem, w zamian za objęcie udziałów, prawa użytkowania wieczystego oraz prawa użytkowania części budynku. Spółka zaliczyła je do kosztów podatkowych 2003 r.

Bez kosztów

Fiskus uznał to za bezprawne. Podkreślił, że w spółce nie zaistniały wszystkie przesłanki dokonania prawidłowej z punktu widzenia przepisów podatkowych amortyzacji.

Co prawda nie było wątpliwości, że budynek w dalszym ciągu stanowi własność podatniczki, kompletną i zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, niemniej jednak zdaniem organów podatkowych prawo użytkowania części budynku zostało wniesione jako wkład niepieniężny do innej spółki i nie mogła ona być używana. Tym samym nie zostało spełnione zastrzeżone przez ustawodawcę kryterium wykorzystywania środka trwałego przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Prawo użytkowania

Spółka nie dawała za wygraną. Jej zdaniem nie ma także podstaw prawnych podziału wartości początkowej budynku na część związaną z działalnością gospodarczą i część niezwiązaną z tą działalnością. Zwłaszcza że właściciel nie przeniósł udziału we współwłasności, ustanowił jedynie na rzecz innego podmiotu prawo użytkowania.

W skardze do sądu administracyjnego spółka wskazywała na art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT). Podkreślała, że przepis ten, zakazujący dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania, nie dotyczy nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił jednak skargę podatniczki. Sąd pierwszej instancji zauważył, że budynek jest specyficznym środkiem trwałym. Nie można zatem się zgodzić, że wykorzystanie na potrzeby działalności gospodarczej części budynku daje podatnikowi prawo do amortyzacji całego środka trwałego.

Jest przychód, nie ma zakazu

Rację skarżącej spółce przyznał dopiero sąd kasacyjny. NSA zauważył, że do 1 stycznia 2009 r. obowiązywał art. 13 ust. 1 ustawy o CIT. Stanowił on, że po stronie oddającego w nieodpłatnie używanie nieruchomość powstawał przychód z tego tytułu. Nie ma więc podstaw, żeby zakazywać amortyzacji budynku oddanego w użytkowanie.

– Dlatego w stanie prawnym przed 1 stycznia 2009 r. oddanie części budynku w nieodpłatne używanie nie pozbawiało właściciela możliwości zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych od tej jego części – wyjaśnił sędzia NSA Jan Rudowski.

Wyrok jest prawomocny.

Marek Kolibski, radca prawny, doradca podatkowy, partner w kancelarii KNDP

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest korzystny dla podatników, należy jednak pamiętać, że wniesienie aportem prawa użytkowania części budynku w zamian za udziały stworzyło dla spółki dodatkowy przychód podatkowy w wysokości wartości nominalnej objętych udziałów w spółce córce. Komentowane orzeczenie NSA może być dobrą wskazówką dla podatników, którzy mają wolne przestrzenie w budynkach, które mogłyby być wykorzystywane w innej spółce. Poza zwykłą umową najmu lub podnajmu można teraz rozważać także aport prawa użytkowania części budynku do spółki córki.