Gdy osoba mająca miejsce zamieszkania w Holandii wykonuje umowę o dzieło lub umowę-zlecenie w Polsce, to podlega tu opodatkowaniu, jeżeli dysponuje zwykle stałą placówką w Polsce dla wykonywania swej działalności. Wtedy jej dochody mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce (art. 14 ust. 1 konwencji).
Wyjaśnienia pojęcia stałej placówki nie znajdziemy w konwencji. Zostało natomiast zdefiniowane pojęcie zakładu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 konwencji jest to stała placówka, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Zatem stała placówka to musi być miejsce, które służy do wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności. Nierezydent powinien nim móc dysponować. Miejsce to musi się charakteryzować w pewnym stopniu trwałością.
W razie posiadania takiej stałej placówki dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Holandii z tytułu wykonywania umowy-zlecenia bądź o dzieło w Polsce będą opodatkowane na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, tj. według 20 proc. stawki od przychodów. Na płatniku będą również ciążyły obowiązki związane ze sporządzeniem i przesłaniem informacji IFT-1/IFT-1R oraz deklaracji PIT-8AR.
Jeżeli zleceniobiorca takiej placówki nie ma, to nawet gdy jego działalność odbywa się w Polsce, nie będzie tu opodatkowana. Oczywiście na płatniku będą ciążyć obowiązki dokumentacyjne (IFT-1/IFT-1R). Niezbędne również będzie posiadanie certyfikatu rezydencji zleceniobiorcy.
Niektóre umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania za fakt dysponowania stałą placówką uznają również określony okres przebywania w danym państwie. Przykładem jest konwencja zawarta między Polską a Litwą (DzU z 1995 r. nr 51, poz. 277).
Z jej art. 14 wynika, że dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania na Litwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko na Litwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w Polsce w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w Polsce, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.
Jeśli jednak osoba mająca miejsce zamieszkania na Litwie przebywa w Polsce przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w jakimkolwiek 12-miesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, to uważa się, że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w Polsce, a dochód osiągnięty z wykonywanej przez nią działalności w Polsce przypisuje się stałej placówce. Wówczas polski płatnik powinien pobrać podatek według stawki 20 proc. (zakładając oczywiście, że nie jest to przychód z działalności gospodarczej wykonywanej w Polsce przez tę osobę).
Część zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnia miejsce opodatkowania tylko od miejsca wykonywania działalności bez względu na fakt posiadania czy nieposiadania stałej placówki. Takie postanowienia zawiera np. umowa z Rosją (DzU z 1993 r. nr 125, poz. 569).
Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej umowy dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Rosji osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze w Polsce, mogą być opodatkowane w Polsce.
Nie ma tu zatem wymogu posiadania stałej placówki dla opodatkowania w Polsce tych dochodów. Jeżeli zatem umowa-zlecenie lub o dzieło zawarta z osobą mającą miejsce zamieszkania w Rosji będzie wykonywana w Polsce, to będzie podlegała opodatkowaniu w naszym kraju według stawki 20 proc.
