Pojawia się często pytanie, czy odwoływać się od nieakceptowanej przez nas decyzji, czy też wnieść o jej uzupełnienie i dopiero po rozpatrzeniu tego wniosku zastanowić się nad dalszymi krokami. W praktyce często pojawiają się wątpliwości co do wzajemnych relacji tych obu uprawnień.
Zgodnie z art. 213 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=31F32F75536D3D89C3CE5AD394D44511?id=176376]ordynacji podatkowej (DzU z 2005 r. nr 8, poz. 60)[/link] strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji żądać jej uzupełnienia w określonym zakresie.
Taki sam 14-dniowy termin, liczony także od dnia doręczenia decyzji, przysługuje na podstawie art. 223 § 2 na złożenie odwołania.
Hipotetycznie mogą więc wystąpić trzy sytuacje. Pierwsza, gdy oba środki składane są równocześnie, w jednym piśmie. Druga, gdy żądanie uzupełnienia zgłoszone jest przed wniesieniem odwołania. Wreszcie trzecia, gdy żądanie uzupełnienia decyzji jest poprzedzone odwołaniem.
Z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania wywieść należy wniosek, że równoległe rozpoznawanie obu spraw jest niemożliwe.
Na takim też stanowisku stanął [b]Naczelny Sąd Administracyjny (III SA 1236/00)[/b], stwierdzając, że skorzystanie przez stronę z jednego z wymienionych środków procesowych uniemożliwia skorzystanie w tym samym czasie ze środka drugiego. Pogląd NSA został następnie podtrzymany przez wojewódzkie sądy administracyjne (m.in. [b]III SA/Wa 259/2008, I SA/GL 527/09, III SA/Wa/ 2834/06[/b]).
Jak jednak należy interpretować tę tezę orzeczniczą w kontekście wskazanych powyżej trzech możliwych stanów faktycznych?
W sytuacji, w której jednocześnie strona żąda uzupełnienia decyzji i wnosi od niej odwołanie, przedmiotem rozstrzygnięcia powinien być tylko wniosek dotyczący uzupełnienia decyzji. Postępowanie w zakresie odwołania powinno zakończyć się wydaniem postanowienia o niedopuszczalności odwołania z uwagi na jego wniesienie przed rozpoczęciem biegu terminu uprawniającego do jego złożenia. Wynika to z art. 228 § 1 pkt 1 ordynacji podatkowej.
Pamiętać należy, że zgodnie z art. 213 § 4 ordynacji w przypadku żądania uzupełnienia decyzji termin do odwołania biegnie dopiero od momentu doręczenia decyzji w przedmiocie uzupełnienia rozstrzygnięcia lub decyzji odmawiającej takiego uzupełnienia.
W sytuacji, w której najpierw złożono wniosek o uzupełnienie decyzji, a następnie złożono od niej odwołanie, przyjąć należy, że to drugie działanie było niedopuszczalne jako przedwczesne. W tej sytuacji nie rozpoczął bowiem biegu termin do wniesienia odwołania.
Konsekwentnie należy przyjąć, że w razie złożenia odwołania późniejsze żądanie uzupełnienia decyzji jako żądanie „konkurencyjne” jest niedopuszczalne. Niekompletność decyzji może w takim wypadku stanowić natomiast podstawę kierunku decyzji organu odwoławczego.
[i] Autor jest adwokatem i doradcą podatkowym, wspólnikiem w kancelarii Proniewski Przybyłka[/i]
[i]— oprac. maj[/i]
