Zgodnie z art. 362 k.c., jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Podkreślenia wymaga, iż przyczynieniem się jest każde zachowanie poszkodowanego pozostające w normalnym związku przyczynowym ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Z przyczynieniem się do szkody mamy zatem do czynienia wtedy, gdy na podstawie stanu faktycznego sprawy uzasadniony jest wniosek, że bez udziału poszkodowanego szkoda by nie powstała lub nie osiągnęłaby określonych rozmiarów. Wynika to z zasady, zgodnie z którą jeżeli poszkodowany swoim zachowaniem wpłynął na powstanie lub zwiększenie szkody, zasadne jest, by poniósł konsekwencje swego działania. Do zastosowania przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody konieczne jest stwierdzenie, iż jego zachowanie było obiektywnie nieprawidłowe.