Pracodawca wymaga w ogłoszeniu o naborze do pracy, aby kandydaci, oprócz innych dokumentów, złożyli także świadectwa pracy dokumentujące co najmniej dwa poprzednie okresy zatrudnienia. Na ich podstawie chce zweryfikować ich doświadczenie zawodowe. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku, na które trwa nabór, została przez poprzedniego (nie przez aktualnego) szefa zwolniona w trybie dyscyplinarnym, co zostało odnotowane w świadectwie pracy. Taka informacja może zniechęcić przyszłego pracodawcę. Czy w ogóle może on wymagać od przyszłego pracownika świadectw pracy? – pyta czytelnik.

Nie

Art. 221 kodeksu pracy uprawnia potencjalnego, przyszłego pracodawcę do żądania od ubiegającego się o zatrudnienie, aby podał:

- imię i nazwisko,

- imiona rodziców,

- datę urodzenia,

- ?miejsce zamieszkania (adres do korespondencji),

- wykształcenie,

- przebieg dotychczasowego zatrudnienia,

- PESEL.

Od osoby już przyjętej na etat można dodatkowo wymagać innych danych osobowych, jeżeli są potrzebne do rozpatrzenia jego szczególnych ?uprawnień przewidzianych w prawie ?pracy. Pracodawca może też żądać ?podania innych danych osobowych, jeżeli taki obowiązek wynika z odrębnych przepisów.

Art. 221 k.p. rzeczywiście posługuje się ogólnym określeniem danych dokumentujących przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Bardziej szczegółowe regulacje zawiera rozporządzenie ?MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie ?szczegółowej treści świadectwa pracy ?oraz sposobu i trybu jego wydawania ?i prostowania. Stanowi ono w § 1, że pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie złożenia m.in. świadectw pracy z poprzednich miejsc pracy lub innych dokumentów potwierdzających okresy zatrudnienia, obejmujących staż przypadający w roku kalendarzowym, w którym ta osoba ubiega się o zatrudnienie.

Oznacza to, że od kandydata do pracy można żądać przedłożenia jedynie tych świadectw pracy lub innych dokumentów, które potwierdzą okres jego zatrudnienia przypadający w roku kalendarzowym, w którym ubiega się on o etat. Jest to bowiem niezbędne, aby ustalić niektóre uprawnienia pracownicze, np. wymiar urlopu wypoczynkowego, który pozostał pracownikowi do wykorzystania.

Jednocześnie pracodawca nie powinien wymagać od podwładnego wspomnianych dokumentów za okresy dłuższe niż rok kalendarzowy, w którym pracownik ubiega się o zatrudnienie.

Podstawa prawna: art. 221 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)

Podstawa prawna: rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.)