Zmienia się postrzeganie kobiety menedżera w firmie

Coraz więcej kobiet w Polsce nie tylko zajmuje stanowiska menedżerskie, ale też świetnie sprawdza się w roli lidera. Zdaniem ekspertów wynika to z umiejętności łączenia cech żeńskich z typowo męskimi, dzięki czemu kobiety budują trwałe, nastawione na efekt zespoły, niepozbawione jednak orientacji na ludzi i bliskiego kontaktu ze współpracownikami.

Kadra kierownicza bardziej niż kiedykolwiek musi nie tyle nadzorować pracowników, ile motywować i wyzwalać w nich zaangażowanie. Tak, aby każdy podwładny identyfikował się z organizacją, a na swoją pracę patrzył przez pryzmat celów i efektów, jakie powinien osiągać. W tym kontekście wyrażenie „menedżer w spódnicy" nabiera całkiem nowego znaczenia.

Profesjonalny partner

– Obecnie mamy do czynienia z tendencją do coraz częstszego zajmowania wysokich stanowisk kierowniczych przez kobiety. Wpływa na to wiele różnorodnych czynników, począwszy od faktu, że znikają stereotypy i przekonania na temat roli kobiety w perspektywie społecznej i zawodowej, a skończywszy na tym, że są coraz bardziej profesjonalnymi partnerami w biznesie, stają na czele dynamicznie rozwijających się firm i kreują z sukcesem nowe przestrzenie polskiej przedsiębiorczości. Są coraz lepiej wykształcone i multikompetencyjne. Znacząco wzrasta też skutecznie wykorzystywany przez nie potencjał twórczy, wskazywany przez ekspertów w obszarze innowacyjności jako strategiczna dźwignia zmian i rozwoju na konkurencyjnym rynku. Ich ścieżki kariery przypominają często doskonałą mapę nawigacyjną, realizowaną konsekwentnie w niełatwym skądinąd świecie awansu zawodowego i społecznego. Kobiety posiadają wiele cech, które w dynamicznie zmieniających się organizacjach są niezwykle pożądane z perspektywy osiągania celów przez coraz bardziej złożone, również pokoleniowo zespoły – komentuje Anna Sarowska-Gierasimowicz, wykładowca Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu.

Trudne przywództwo

Zróżnicowanie wiekowe i osobowościowe jest bolączką wielu firm. Szczególnie jeśli to młodzi, ambitni pracownicy obejmują stanowiska kierownicze i często koordynują pracę starszych od siebie osób. Wyzwala to wiele frustracji i konfliktów, a przecież jest nieuniknione w dobie zmieniających się technologii i najlepszego ich zrozumienia właśnie przez ludzi młodych. Dlatego kompetencje miękkie menedżera są kluczowe, aby budować zespoły oparte na trwałych relacjach, wzajemnym zrozumieniu i wspólnym dążeniu do celu.

Jako kluczowe cechy kobiet na stanowiskach kierowniczych eksperci wskazują m.in. intuicję, empatię, umiejętność rozwiązywania konfliktów, zdolność komunikacji i orientacji na współpracowników. Jednocześnie coraz częściej przejmują wiele cech męskich, dzięki czemu budują trwałe, nastawione na efekt zespoły, nie zapominając jednak o dobrym kontakcie z zespołem i odpowiednią atmosferą pracy. – Wielowątkowość działań, umiejętność podejmowania decyzji, ryzyka, ekspansywność w osiąganiu celu, konsekwencja – to wszystko cechy, dzięki którym kobiety coraz częściej wygrywają na rynku pracy, szczególnie na stanowiskach kierowniczych. Znakomicie radząc sobie z presją czasu i skutkami stresu, podnoszą konsekwentnie poprzeczkę wyzwań zawodowych. Nie bez znaczenia pozostają też ich doskonałe umiejętności organizacyjne i planistyczne – wskazuje Sarowska-Gierasimowicz.

Złoty środek

Dla nowoczesnego menedżera, który patrzy na organizację w perspektywie długofalowej, kluczowe staje się nie zarządzanie przez delegowanie obowiązków, egzekwowanie i kontrolowanie ich wykonywania, ale integrowanie zespołu, budowanie jego zaangażowania, motywowanie pracowników oraz usprawnianie komunikacji między nimi.

Zdaniem Anny Sarowskiej-Gierasimowicz, strategiczne ?i systemowe podejście do zarządzania to kluczowy element DNA menedżera w spódnicy. Kobiety mają większą zdolność traktowania firmy jako całości i postrzegają ją przez pryzmat celów długofalowych. Mężczyźni są bardziej zorientowani na potencjał i wykonawczy model zarządzania, dążą do osiągania twardych efektów biznesowych w stosunkowo krótkim czasie. Coraz głośniej mówi się jednak o prymacie tego pierwszego podejścia jako kluczowego czynnika wzrostu i rozwoju firm również w perspektywie globalnej.

Niezależnie od płci menedżera, najważniejsze jest umiejętne dopasowanie stylu zarządzania do zespołu, specyfiki jego pracy oraz wykonywanych obowiązków. Łączenie stylów i elastyczność w podejściu do zarządzania zawsze okazują się najskuteczniejsze.