Umowa na zastępstwo może być rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym, za porozumieniem stron albo wygasnąć. Jej szczególną cechą jest powiązanie ze stosunkiem pracy osoby zastępowanej. Nie tylko więc powrót do pracy zastępowanego etatowca, ale także ustanie jego angażu będzie skutkować zakończeniem współpracy z tym, kto zastępował nieobecnego w trakcie jego usprawiedliwionej absencji.

W świetle art. 33

1

k.p. dopuszczalne jest też wypowiedzenie tego kontraktu. Jego okres jest bardzo krótki, gdyż wynosi tylko 3 dni robocze. Ponieważ w kodeksie pracy brakuje definicji pojęcia „dni robocze”, należy tu się odnieść do art. 151

9

§ 1 k.p. Rozstrzyga on, co należy rozumieć pod terminem „dni wolne od pracy”. Zgodnie z tą normą są to niedziele i święta określone w przepisach o dniach wolnych od pracy. A contrario więc do tego przepisu dni robocze to pozostałe dni.

Uwaga na wyjątki

Umowa na zastępstwo - w odróżnieniu od typowego kontraktu na czas określony - nie przedłuża się do dnia porodu, jeżeli uległaby ona rozwiązaniu po upływie 3. miesiąca ciąży podwładnej (art. 177 § 3

1

k.p.).

Istotne jest też to, że w razie zastępstwa strony tego angażu mogą zawierać dowolną ilość umów na czas określony, bez obawy, że nastąpi skutek z art. 25

1

§ 1 k.p. Nie dojdzie więc do przekształcenia trzeciego kontraktu o pracę na czas określony w zawarty bezterminowo, jeżeli ten trzeci angaż zawiązano po upływie dwóch następujących po sobie umów terminowych w okresie nieprzekraczającym miesiąca od ustania drugiego stosunku pracy.

Co wpisać

Obligatoryjne elementy każdego kontraktu na zastępstwo to:

- wskazanie stron,

- rodzaju umowy,

- daty zawarcia kontraktu – a w tym – podanie, że jest ona zawiązana na czas, gdy inny etatowiec nie świadczy pracy w związku z jego usprawiedliwioną absencją oraz

- warunki pracy i płacy, a w szczególności: rodzaj i miejsce świadczenia obowiązków służbowych, wynagrodzenie wraz z poszczególnymi jego składnikami, wymiaru czasu pracy i terminu jej rozpoczęcia (patrz przykład umowy).

Podstawa prawna:

art. 251 § 1 i § 3 pkt 1, 29 § 1, 331, a § 1 oraz 177 § 31 ustawy z 26 kwietnia 1974 r. – kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)

—Anna Borysewicz adwokat prowadząca własną kancelarię w Płocku