W razie przywrócenia pracownika do pracy szef jest zobowiązany nie tylko ponownie go zatrudnić, ale także zapłacić mu wynagrodzenie za okres, jaki był on bez pracy, choć nie więcej niż za dwa miesiące. W przypadku zaś długoletnich pracowników, których okres wypowiedzenia wynosił trzy miesiące, pracodawca powinien zapłacić wynagrodzenie nie więcej niż za jeden miesiąc.

Jeżeli jednak umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem w wieku przedemerytalnym, z pracownicą w okresie ciąży albo urlopu macierzyńskiego lub z pracownikiem, którego stosunek pracy podlega ochronie z mocy przepisu szczególnego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy (art. 47 k.p.).

[srodtytul]Są zasady [/srodtytul]

Pracownik, który podjął pracę w wyniku przywrócenia go do pracy przez sąd, nie ma prawa do odszkodowania na podstawie przepisów kodeksu cywilnego ponad przysługujące mu na podstawie art. 47 k.p. wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.

Tak wskazywał [b]Sąd Najwyższy w uchwale z 18 czerwca 2009 r. (I PZP 2/09)[/b].

Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy stosuje się przepisy rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy.

Ponieważ wynagrodzenie to oblicza się w myśl § 1 pkt 1 tego rozporządzenia według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, to pracodawcy będą musieli sięgnąć do przepisów rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

[ramka][b]Przykład[/b]

Jan S. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Był pracownikiem w wieku przedemerytalnym, mimo to pracodawca wypowiedział mu angaż. Jan S. wniósł wtedy pozew do sądu, dochodząc przywrócenia do pracy. Sąd po procesie trwającym dwa lata przywrócił go do pracy.

Po uprawomocnieniu się wyroku pracownik stawił się w firmie i po kilku dniach pracy zażądał zapłaty wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Ponieważ pracodawca odmówił, Jan S. wystąpił z powództwem do sądu, żądając zasądzenia wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Sąd uwzględnił jego żądanie i zasądził od pracodawcy wynagrodzenie za cały okres pozostawania przez niego bez pracy.[/ramka]

Przepis art. 47 k.p. nie zawiera możliwości zmniejszania wynagrodzenia o jakiekolwiek należności, które pracownik przywrócony do pracy uzyskał w okresie pozostawania bez pracy. Również zasiłek dla bezrobotnych nie podlega zaliczeniu na poczet wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

[srodtytul]Odprawę można zaliczyć[/srodtytul]

Natomiast na poczet tego wynagrodzenia może podlegać zaliczeniu odprawa pieniężna wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Wskazywał na to jednoznacznie [b]SN w wyroku z 9 listopada 1990 r. (I PR 351/90). [/b]

Odprawa ta jest bowiem związana z wypowiedzeniem umowy o pracę, w razie zaś uznania, że wypowiedzenie było wadliwe, i przywrócenia pracownika do pracy podstawa prawna jej wypłaty odpada. Świadczenie to staje się więc nienależne i pracodawca w zasadzie mógłby żądać jego zwrotu.

Dlatego wobec wzajemnego roszczenia pracownika o wypłatę wynagrodzenia z art. 47 k.p. można uznać, że odprawa ta może zostać zaliczona na poczet wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Gdy chodzi o świadczenia w postaci zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego, to dominuje pogląd, że jakkolwiek kwota pobranego przez pracownika zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego nie podlega odliczeniu od kwoty zasądzonego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, to jednak okres pobierania zasiłku z tytułu niezdolności do pracy powinien być odliczony od okresu pozostawania bez pracy, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie.

[srodtytul]Okres niezdolności[/srodtytul]

Tak wskazywał [b]SN w wyroku z 19 kwietnia 2006 r. (I PK 158/05).[/b] Podobnie wypowiadał się [b]SN m.in. w uzasadnieniu wyroku z 16 sierpnia 2005 r. (I PK 11/05 )[/b].

W uzasadnieniu tego wyroku stwierdzono bowiem, że okres, w którym pracownik jest niezdolny do świadczenia pracy, nie jest okresem gotowości do jej wykonywania, a więc podlega odliczeniu od czasu, za który przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.

[i]Autor jest sędzią w Sądzie Okręgowym w Kielcach[/i]