Przedsiębiorca, którego interes został naruszony lub chociażby tylko zagrożony, w związku z dokonanym czynem nieuczciwej konkurencji może żądać od przedsiębiorcy dokonującego czynu nieuczciwej konkurencji zaniechania niedozwolonych działań, usunięcia skutków tych działań, złożenia określonego oświadczenia, naprawienia wyrządzonej szkody, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Wyliczenie to nie oznacza, że wykluczone jest dochodzenie innych roszczeń. Z taką sytuacją się spotkamy, gdy czyn nieuczciwej konkurencji narusza nie tylko przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D3D471F0E462474ECC76078432E80003?id=170546]ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[/link], ale jednocześnie innych ustaw, np. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=511697E164F0940EC5B07C8D7F23CAF2?id=71966]prawa prasowego[/link], przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=86F27ADE2102E1D67842E76D535F1BD1?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] dotyczące ochrony dóbr osobistych i ochrony prawa do firmy.

Z wymienionymi roszczeniami (z pewnymi wyjątkami) może także wystąpić organizacja, której celem statutowym jest ochrona interesów przedsiębiorców.

[srodtytul]Przedawnienie po trzech latach[/srodtytul]

Roszczenia z czynów nieuczciwej konkurencji ulegają przedawnieniu w zasadzie z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o czynie nieuczciwej konkurencji i o osobie za niego odpowiedzialnej. Przy czym bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od momentu łącznego spełnienia tych warunków i to oddzielnie co do każdego naruszenia.

Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że [b]wystarczy, aby poszkodowany powziął wiadomość o naruszeniu lub zagrożeniu jego interesu i o tym, że jest ono wynikiem czynu nieuczciwej konkurencji, natomiast nie jest niezbędne, aby orientował się w rozmiarach naruszenia i trwałości jego następstw. [/b]

Jeżeli trzyletni termin przedawnienia jeszcze nie upłynął albo nie rozpoczął swojego biegu ze względu na brak jednego z warunków, to i tak roszczenie przedawnia się najpóźniej z upływem dziesięciu lat od popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji.

Powództwo o zaniechanie jest w praktyce najważniejszym środkiem chroniącym interesy przedsiębiorcy. Może mieć ono zastosowanie, gdy czyn nieuczciwej konkurencji został już popełniony i wciąż trwa stan naruszający przepisy ustawy. W takim przypadku przedsiębiorca będzie żądał od pozwanego zaprzestania niedozwolonych działań.

[srodtytul]Żądanie zaniechania[/srodtytul]

Druga sytuacja, to taka, w której czyn niedozwolony jeszcze się nie wydarzył, ale zachodzi obawa, że zostanie on popełniony i istniejący stan faktyczny zagraża interesowi innego przedsiębiorcy lub klienta.

Wreszcie jeśli wprawdzie nie trwa już stan naruszenia interesu przedsiębiorcy lub klienta, ale wciąż zachodzi niebezpieczeństwo ponowienia czynu nieuczciwej konkurencji. Wtedy przedsiębiorca występuje z roszczeniem zapobiegawczym – prewencyjnym – żądając w pozwie zaniechania niedozwolonych działań zagrażających interesowi powoda lub klientów.

Powód w takim procesie nie jest zobowiązany do udowodnienia winy pozwanego ani pozwany nie może skutecznie się bronić, twierdząc, że jego działanie nie było zawinione. Poszkodowany przedsiębiorca będący powodem musi natomiast wykazać, że pozwany dopuścił się czynu nieuczciwej konkurencji i stan ten trwa nadal.

[srodtytul]Złożenie oświadczenia[/srodtytul]

Decydując się na wystąpienie do sądu z roszczeniem o złożenie oświadczenia, poszkodowany przedsiębiorca powinien dokładnie sprecyzować treść żądanego oświadczenia pozwanego. Przemawiają za tym nie tylko wymagania formalne odnoszące się do pozwu. W ten sposób bowiem powód ułatwia zadanie sądowi, który przy redagowaniu sentencji wyroku, w zakresie dotyczącym oświadczenia, za podstawę może przyjąć tekst zaproponowany w pozwie.

O ostatecznej treści świadczenia decyduje sąd orzekający w danej sprawie. Jeżeli ogłoszenie ma nastąpić w prasie, to również sąd decyduje, w którym piśmie powinna nastąpić publikacja. W wyroku sąd orzeka także, ile razy oświadczenie powinno być opublikowane oraz kto ponosi koszt takiej publikacji – co do zasady koszt obciąża osobę odpowiedzialną za czyn nieuczciwej konkurencji.

[srodtytul]Naprawienie szkody[/srodtytul]

Podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej za czyny nieuczciwej konkurencji jest odpowiedzialność na zasadzie winy za własne czyny lub za czyny innej osoby. Powód powinien więc udowodnić, że wyrządzona mu szkoda pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z określonym czynem nieuczciwej konkurencji. A czyn ten został popełniony przez pozwanego w sposób zawiniony lub z winy osoby, za którą pozwany ponosi odpowiedzialność.

Przez szkodę należy rozumieć uszczerbek w majątku poszkodowanego oraz uszczerbek w sferze niemajątkowej. Szkoda majątkowa – obniżenie renomy przedsiębiorstwa, utrata klientów – obejmuje zarówno szkodę rzeczywistą, jak i utratę spodziewanych korzyści.

Naprawienie szkody przez pozwanego powinno nastąpić zgodnie z wyborem poszkodowanego przedsiębiorcy albo przez przywrócenie stanu poprzedniego, albo przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. [b]W pozwie należy wskazać wysokość żądanego odszkodowania, tak aby pokrywało ono naprawienie szkody w całości, kwota ta będzie bowiem stanowiła górną granicę wyrównania szkody.[/b]

[ramka][b]Kiedy możliwa odpowiedzialność karna[/b]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D3D471F0E462474ECC76078432E80003?id=170546]Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[/link] wprowadza odpowiedzialność karną z tytułu popełnienia niektórych z przewidzianych w tej ustawie czynów nieuczciwej konkurencji. Dochodzenie roszczeń cywilnoprawnych z powodu czynów nieuczciwej konkurencji jest niezależne od ustalenia odpowiedzialności karnej, a nawet wszczęcia postępowania karnego.

Popełnienie jednego z opisanych w ustawie przestępstw (lub wykroczeń) zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności, a nawet pozbawienia wolności (maksymalnie do ośmiu lat). Ustawodawca określił tylko takie czyny nieuczciwej konkurencji, które wyrządziły poważną szkodę, a w pozostałych przypadkach przedsiębiorca może dochodzić ochrony swoich interesów w sposób opisany w tekście.

Ściganie przestępstw lub wykroczeń z ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji następuje na wniosek (żądanie) pokrzywdzonego.[/ramka]