[b]Czy można rozwiązać umowę o pracę w trybie art. 52 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=16CE313132751414394A91DEB4DDED31?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link] ze względu na znaczne opóźnienie pracownika w dostarczeniu zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy (po 18 dniach)?

Jednocześnie podwładny nie podał przyczyn opóźnienia. Natomiast w regulaminie pracy istnieje zapis,, zgodnie z którym zakład ma prawo do rozwiązania umowy w przypadku nieusprawiedliwienia swojej nieobecności w takich okolicznościach[/b] – pyta czytelnik.

Przepis art. 52 § kodeksu pracy, określając przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, w pkt 1 wskazuje na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Typowymi przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, o których wspomina art. 52 § 1 pkt 1 kp są: nietrzeźwość pracownika, niewykonanie polecenia, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia oraz zakłócenie porządku w miejscu pracy.

W myśl § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=73958]rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy[/link] [b]pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia. [/b]

Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście, przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo też drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

Niedotrzymanie terminu przewidzianego w ust. 1 może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez pracownika obowiązku określonego w tym przepisie, zwłaszcza jego obłożną chorobą połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym.

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu przyczyn uniemożliwiających terminowe zawiadomienie pracodawcy o przyczynie i okresie nieobecności pracownika w pracy.

[b]Samo opóźnienie dostarczenia usprawiedliwienia nieobecności w pracy nie powinno być kwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika wówczas, gdy nie spowodowało dezorganizacji pracy.[/b]

Przedłużająca się nieobecność pracownika na skutek niezawiadomienia pracodawcy w sposób niewątpliwy powoduje zakłócenie rytmu pracy.

Gdyby bowiem pracodawca posiadał informację, że pracownik będzie nieobecny w pracy z powodu choroby oraz wiedział, ile trwać będzie ta nieobecność, mógłby np. zorganizować zastępstwo na tym stanowisku.

W związku z powyższym [b]powodem wypowiedzenia dyscyplinarnego będzie dezorganizacja pracy z uwagi na niepowiadomienie pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy i jej przewidywanym terminie[/b].

[ramka][b]Ważne [/b]

W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się w pracy pracownik jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.[/ramka]

[i]Autor jest adwokatem w kancelarii Adwokatów i Radców Prawnych P.J. Sowisło & Topolewski[/i]