Kluczowe znaczenie w tej kwestii ma art. 97 § 2 k.p. oraz nowe rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy, które wprowadza pomocniczy wzór świadectwa wraz z instrukcją co do sposobu jego wypełniania.

Pracodawca musi pamiętać, że wyłącznie na żądanie pracownika w treści świadectwa pracy zamieszcza się informacje o wysokości i składnikach wynagrodzenia, uzyskanych kwalifikacjach oraz prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub zasądzeniu na jego rzecz odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia (jeśli jednak orzeczenie zostało wydane w związku z naruszeniem przez pracodawcę przepisów o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, wydaje on nowe świadectwo pracy zawierające informację o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę).

Od 1 stycznia 2017 r. treść świadectwa uległa wielu zmianom – zarówno mniej istotnym, jak i bardziej radykalnym.

Do pierwszej grupy należy m.in. obowiązek wykazania w treści świadectwa nie tylko pierwszego imienia pracownika. W załączonym do rozporządzenia wzorze świadectwa także okres zatrudnienia został zastąpiony liczbą mnogą – a mianowicie okresami zatrudnienia, które należy powiązać z wymiarem czasu pracy.

Przykład

Jeśli u danego pracodawcy pracownik świadczył pracę w różnym wymiarze, np. początkowo na 3/4 etatu, a następnie na pełny etat, w świadectwie pracy trzeba wyróżnić poszczególne okresy z wyszczególnieniem wymiaru czasu pracy.

Do mniej znaczących zmian można zaliczyć również rozszerzenie ust. 2 wzoru świadectwa o rodzaj wykonywanej pracy. Dotychczas odwoływał się on do zajmowanych stanowisk lub pełnionych funkcji.

Wśród informacji zamieszczonych w świadectwie pracy powinny znaleźć się tryb i podstawa prawna rozwiązania stosunku pracy albo podstawa prawna jego wygaśnięcia.

W ust. 3 lit. a wzoru świadectwa pracodawca wskazuje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 231 § 4 lub 5, w art. 30 § 1, w art. 48 § 2, w art. 683, w art. 201 § 1 k.p. lub w przepisach odrębnych. Dodatkowo w przypadku rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 k.p.:

- za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie,

- bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje art. 52 lub art. 53 albo art. 55 k.p.,

- na mocy porozumienia stron albo za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika – pracodawca wskazuje art. 1 albo art. 10 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tekst. jedn. DzU z 2016 r., poz. 1474).

Jeśli chodzi o ust. 3 lit. b wzoru świadectwa, odnoszący się do wygaśnięcia stosunku pracy, należy wskazać podstawę prawną, z której skutek ten wynika.

Najbardziej dostrzegalną zmianą jest rozszerzenie treści świadectwa o informacje związane z korzystaniem przez pracownika z uprawnień rodzicielskich. Szczególnie pomocna może okazać się tutaj instrukcja załączona do wzoru świadectwa pracy. W aktualnym świadectwie istnieje obowiązek podania informacji o ewentualnym wykorzystaniu przez pracownika urlopu ojcowskiego, rodzicielskiego i wychowawczego. W przypadku dwóch ostatnich z wymienionych urlopów należy podać również podstawę prawną ich udzielenia.

W odniesieniu do urlopu ojcowskiego i rodzicielskiego, pracodawca wskazuje informacje, co do jego wykorzystania, tylko w przypadku, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać z takiego urlopu w kolejnym stosunku pracy.

Natomiast w przypadku pracownika, który wykorzystywał więcej niż jeden urlop ojcowski lub rodzicielski – pracodawca wskazuje wykorzystaną pulę urlopu odrębnie na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka. Również w przypadku urlopu wychowawczego, który był wykorzystywany przez pracownika więcej niż jeden raz, pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka.

Nowością jest wprowadzenie obowiązku zamieszczenia informacji o okresie, w jakim pracownik korzystał z ochrony stosunku pracy, o której mowa w art. 1868 § 1 pkt 2 k.p. Chodzi tu o przypadek, gdy pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego składa pracodawcy wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy. Pracodawca nie może odmówić pracownikowi. Nie ma również możliwości wypowiedzenia ani rozwiązania z nim umowy o pracę w okresie od dnia złożenia wniosku aż do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy, nie dłużej niż przez łączny okres 12 miesięcy. Na podstawie tej informacji kolejny pracodawca będzie mógł ustalić, czy pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego, który złożył wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy, podlega ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia. ?

—Jacek Kędziora, prawnik i wykładowca