Pracodawcy często pytają, co zrobić, aby przyciągnąć wartościowego podwładnego, którego wiąże jeszcze angaż z innym zatrudniającym, a okres jego wypowiedzenia jest długi. Wystarczy zawrzeć z nim przedwstępną umowę o pracę. Regulacji dotyczących tego kontraktu próżno jednak szukać w kodeksie pracy. Nie oznacza to jednak, że z tego powodu jego zawiązanie jest wykluczone.

Poprzez – wskazane w art. 300 k.p. – odesłanie do odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego stosuje się art. 389– –390 k.c., traktujące o umowie przedwstępnej, prawach i obowiązkach jej stron oraz skutkach uchylenia się od zawarcia kontraktu przyrzeczonego, czyli tu angażu. To odesłanie jest możliwe, gdyż zawarcie przedwstępnego kontraktu o pracę nie jest sprzeczne z zasadami prawa pracy, a wręcz odwrotnie. Gwarantuje ono kandydatowi na podwładnego etat na określonych zasadach. Przyszłego pracodawcę natomiast zapewnia, że to do jego załogi właśnie, a nie do konkurencji, dołączy pożądany specjalista.

Zgodnie zatem z art. 389 § 1 k.c. umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonego kontraktu (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia tej umowy przyrzeczonej, czyli – w tym wypadku – te wyliczone w art. 29 § 1 k.p.

Obligatoryjne elementy prawidłowego angażu przedwstępnego są więc następujące: wskazanie stron, rodzaju umowy, daty zawarcia kontraktu, terminu do którego przyrzeczona umowa o pracę ma być zawiązana (konkretną datę albo koniec terminu) oraz warunków pracy i płacy. W szczególności dotyczy to: rodzaju i miejsca świadczenia obowiązków służbowych, wynagrodzenia wraz z poszczególnymi jego składnikami, wymiaru czasu pracy i – w miarę możliwości – terminu jej rozpoczęcia przedwstępnej umowy o pracę.

Gdy jednak termin, w ciągu którego ma być zawiązana przyrzeczona umowa o pracę, nie został oznaczony, powinna być ona zawarta w odpowiednim czasie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania jej zawarcia. W sytuacji zaś, w której to uprawnienie przysługuje obu stronom i każda z nich wskazała inny termin, wiąże ten, który został wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła takie oświadczenie. Jeżeli jednak w ciągu roku od daty zawarcia przedwstępnego kontraktu o pracę nie wyznaczono terminu zawarcia przyrzeczonego angażu, nie można żądać jego zawiązania (art. 389 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Przedwstępna umowa o pracę powinna mieć pisemną postać (art. 29 § 2 k.p.). Ma to istotne znaczenie przy roszczeniach przysługujących jednej stronie w razie uchylenia się przez tę drugą od zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę.

—Anna Borysewicz adwokatart. 300

podstawa prawna:

- art. 389 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – kodeks cywilny (DzU nr 16, poz 93 ze zm.)

- art. 29 § 1 i 2 k.p., art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)