Korupcja w  biznesie to realny problem. Formy przekupstwa  firm są różnorodne. W każdym przypadku są one jednak szkodliwe dla przedsiębiorców, szczególnie tych małych i średnich.  Gdy stykają się oni z korupcją, to  w swoich często napiętych budżetach zmuszani są do wygospodarowania dodatkowych środków  na ten proceder. Jeżeli korupcja gospodarcza dotyczy ujawnienia tajemnicy firmy, to może prowadzić nawet do bankructwa przedsiębiorstwa.

Między innymi z tych też względów korupcja gospodarcza jest surowo karana. Przestępstwem jest żądanie lub przyjmowanie korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy w zamian za nadużycie udzielonych uprawnień lub niedopełnienie obowiązku, które może wyrządzić firmie szkodę majątkową albo stanowi czyn nieuczciwej konkurencji lub niedopuszczalną czynność preferencyjną na rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia. Za tego typu zachowanie art. 296a § 1 kodeksu karnego przewiduje karę od 3 miesięcy nawet do 5 lat pozbawienia wolności.

Do odpowiedzialności za te czyny mogą zostać pociągnięte przede wszystkim osoby pełniące funkcje kierownicze w jednostkach organizacyjnych  prowadzących działalność gospodarczą. Chodzi przede wszystkim o osoby zarządzające przedsiębiorstwem, spółką lub innym podmiotem gospodarczym albo jego oddziałem. Ponadto karę za to przestępstwo może ponieść także osoba, która jest zatrudniona u przedsiębiorcy na podstawie umowy o pracę, umowy-zlecenia lub umowy o dzieło, zatrudniona na podstawie powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby pełniącej funkcję kierowniczą w przedsiębiorstwie lub jego pracownika możliwe jest wówczas, kiedy żąda on lub przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę. Osoba taka nie musi zatem faktycznie przyjąć takiej korzyści. Wystarczy, że jej zażąda. Nie każde jednak przyjęcie lub zażądanie łapówki przez kierownika w przedsiębiorstwie lub jego pracownika jest przestępstwem. Musi być ona przyjęta lub zażądana w zamian za nadużycie udzielonych danej osobie uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na niej obowiązku. Będzie miało to miejsce wówczas, gdy sprawca przekracza swoje kompetencje udzielone mu przez pracodawcę lub nie wywiązuje się ze swoich zadań zleconych przez przełożonych. Zakres tych zadań i kompetencji może wynikać nie tylko z zawartej z pracodawcą umowy, ale także z regulaminu pracy, aktu założycielskiego podmiotu, a więc np. statutu spółki czy regulacji etycznych dotyczących działania danej grupy zawodowej. Zadania i kompetencje do wykonania mogą także wynikać z obowiązujących przepisów, jak np. kodeksu spółek handlowych, kodeksu pracy czy kodeksu cywilnego.

Do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej przepisy nie wymagają, aby zachowanie sprawcy nadużywającego uprawnień lub niedopełniającego obowiązków wyrządziło przedsiębiorstwu szkodę majątkową. Wystarczy już samo zagrożenie powstania takiej szkody.

Ukaranie za przestępstwo oszustwa na stanowisku kierowniczym możliwe jest także wówczas, gdy zachowanie sprawcy stanowi czyn nieuczciwej konkurencji lub niedopuszczalną czynność preferencyjną na rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Chodzi m.in. o: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów czy pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie albo utrudnianie dostępu do rynku.

Natomiast przez niedopuszczalną czynność preferencyjną na rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia należy rozumieć każde zachowanie, które w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego obrotu gospodarczego, tj. w sposób niekorzystny dla podmiotu zawierającego z odbiorcą lub nabywcą umowę, faworyzuje dany podmiot.

podstawa prawna: art. 296a ustawy z 6 czerwca 1997 r. – kodeks karny (DzU nr 88, poz. 553 z późn. zm.)