[i][b]Odpowiada Krzysztof Topolewski, adwokat z kancelarii P.J. Sowisło & Topolewski:[/b][/i]
[b] Tak.[/b] Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku. Mówi o tym art. 237[sup]9[/sup] [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link].
Nałożony na pracodawcę obowiązek działa również w drugą stronę. Pracownik może żądać od pracodawcy, aby ten zapewnił mu środki ochrony indywidualnej oraz obuwie i odzież roboczą.
Jeżeli pracodawca nie wywiąże się ze swojego obowiązku, pracownik ma prawo odmówić wykonywania pracy aż do przydzielenia mu niezbędnych środków ochrony indywidualnej.
Jeżeli pracodawca nie zapewni pracownikowi odzieży i obuwia roboczego, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy na podstawie art. 81 § 1 k.p., a więc wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną.
Jeżeli natomiast taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania, firma wypłaca 60 proc. wynagrodzenia.
W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie obowiązujących przepisów. Art. 81 § 1 k.p. stanowi bowiem podstawę wypłaty wynagrodzenia pracownikowi, który będąc gotowym do pracy, doznał przeszkód w jej wykonywaniu z przyczyn dotyczących pracodawcy czy ściślej – z przyczyn niedotyczących pracownika.
Jeśli natomiast pracodawca nie zapewni pracownikowi środków ochrony indywidualnej, to mogą być spełnione przesłanki wynikające z art. 210 § 1 k.p. (bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia) i wówczas pracownik, powstrzymując się od wykonywania pracy, otrzyma wynagrodzenie w pełnej wysokości na podstawie art. 210 § 3 k.p.
