[b]Oddział naszej firmy kupiła zagraniczna korporacja. Uprzedziliśmy pracowników o wymienionych w kodeksie pracy konsekwencjach przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, w tym o możliwości szybkiego rozwiązania umów. Jeden z pracowników chce skorzystać z takiej opcji. Wraz z pismem zawiadamiającym o odejściu złożył wniosek o wypłatę odszkodowania z ustawy o zwolnieniach grupowych. Czy powinniśmy mu ją wypłacić, jeśli jego sytuacja po transformacji nie uległa pogorszeniu?[/b]

[b]Nie.[/b] Pracownik, który nie zgadza się na przejście do nowego pracodawcy, może w terminie dwóch miesięcy od powyższego zawiadomienia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy.

Tak wynika z art. 23[sup]1[/sup] § 4 kodeksu pracy.

Pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie za okres wypowiedzenia. W tym wypadku umowę o pracę rozwiązuje sam pracownik, a stosunek pracy ustaje po upływie tygodnia od uprzedzenia. W konsekwencji [b]przy rozwiązaniu stosunku pracy za tzw. uprzedzeniem nie biegnie żaden okres wypowiedzenia, podczas którego tacy pracownicy byliby uprawnieni do otrzymania wynagrodzenia.[/b]

Rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika na podstawie art. 23[sup]1[/sup] § 4 kodeksu pracy nie wyklucza natomiast nabycia prawa do odprawy pieniężnej z ustawy o zwolnieniach grupowych. [b]Stwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 2 lutego 2001 r. (I PKN 228/00).[/b]

Jednak nie oznacza to, że odprawa należy się każdej osobie, która skorzysta z takiego specjalnego trybu odejścia z firmy, która do tego zatrudnia co najmniej 20 osób (wymóg zastosowania ustawy o zwolnieniach grupowych). [b]Jeśli zmiana byłaby dla pracownika uciążliwa, powodowałaby pogorszenie jego sytuacji, wówczas wypłata odprawy mogłaby być uzasadniona[/b]. A to dlatego, że w takim przypadku faktyczna przyczyna odejścia z firmy leżałaby po stronie pracodawcy, a nie pracownika, co uzasadnić może wypłatę odprawy.

Kwestia tego, czy wypłacać odprawy osobom odchodzącym za siedmiodniowym uprzedzeniem, była już nieraz analizowana przez sądy.

Co do zasady zgodnie z orzecznictwem odprawa w takich przypadkach nie przysługuje (por. [b]uchwała SN z 10 października 2000 r., III ZP 24/00 i wyrok SN z 2 sierpnia 2000 r., I PKN 747/99[/b]). W ostatniej [b]uchwale składu siedmiu sędziów z 18 czerwca 2009 r., III PZP 1/09 SN [/b]uznał, że „rozwiązanie stosunku pracy w trybie art. 23[sup]1[/sup] § 4 k.p. nie uprawnia do nabycia odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, chyba że przyczyną rozwiązania stosunku pracy była poważna zmiana warunków pracy na niekorzyść pracownika”.

[i]Podstawa prawna:

– art. 23[sup]1[/sup] [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0C8A1D29EC7E005062029F01E91FDCC3?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link].[/i]