Ograniczenie wolności działalności gospodarczej

Istotą wolności gospodarczej jest możliwość podejmowania i prowadzenia działalności, której zasadniczym celem jest osiągnięcie zysku, więc z założenia jest to działalność o charakterze zarobkowym. Artykuł 22 z jednej strony należy traktować jako wyrażenie zasady ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej – i konkretyzuje ogólniejsze zasady wyrażone w art. 20 – z drugiej może stanowić podstawę do konstruowania prawa podmiotowego, przysługującego każdemu, kto podejmuje działalność gospodarczą. Z obu tych przepisów rekonstruuje się normę prawną gwarantującą prawo podmiotowe o randze konstytucyjnej, a nie tylko normę prawa w znaczeniu przedmiotowym i podstawę ustroju państwa (wyrok TK z 19 stycznia 2010 r., sygn. akt SK 35/08, z powołaniem się na uprzednie rozstrzygnięcia w uzasadnieniu, orzecznictwo TK dostępne na http://otk.trybunal.gov.pl/orzeczenia/). Wolność działalności gospodarczej należy rozumieć zarówno jako wolność jej wyboru, jak i wolność prowadzenia. Treść normatywną art. 22 Konstytucji RP trzeba odczytywać w kontekście art. 20 Konstytucji RP, bo pierwszy z przepisów nie proklamuje samoistnie zasady wolności działalności gospodarczej, lecz dotyczy konstytucyjnych wymogów jej ograniczenia.