Czy gdyby pracownik został uznany za całkowicie niezdolnego do wykonywania dotychczasowej pracy (tj. bez jakichkolwiek warunków, po których spełnieniu możliwe byłoby dopuszczenie go do jej wykonywania), też zachowuje prawo do wynagrodzenia przestojowego? Przyjęty przez SN w wyroku z 16 czerwca 2005 r. (I PK 260/04) podział przeszkód uniemożliwiających wykonywanie pracy na te dotyczące pracownika i go niedotyczące sugerowałby odpowiedź twierdzącą. Jednocześnie należy pamiętać, że zupełnie niezdolny do pracy nie może zgłaszać gotowości do jej świadczenia. A to z kolei jest jednym z warunków uzyskania prawa do wynagrodzenia przestojowego.
W związku z powstałymi wątpliwościami redakcja wystąpi do GIP i MPiPS z prośbą o ich wyjaśnienie.
Wskazane ryzyko socjalne pracodawcy, skutkujące koniecznością wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia przestojowego, choć nie otrzymał od niego świadczenia ekwiwalentnego (jakim jest praca), jest ograniczone. Można nawet powiedzieć, że jest ono przejściowe, gdyż przeciwwskazanie lekarskie do wykonywania choćby jednego obowiązku należącego do zakresu czynności na zajmowanym stanowisku uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę (wyrok SN z 16 grudnia 1999 r., I PKN 469/99).
Problem pojawia się jednak u osób podlegających ochronie przed wypowiedzeniem, które również mogą utracić (choćby częściowo) zdolność do wykonywania dotychczasowych zajęć. W takim zaś wypadku pracodawca, który – nawet z przyczyn obiektywnych – nie jest w stanie przenieść ich na inne stanowisko, będzie musiał wypłacać przestojowe do końca okresu ochronnego. Ten zaś u pracowników w wieku przedemerytalnym może wynosić aż cztery lata (art. 39 k.p.).
Autorzy są byłymi pracownikami PIP, obecnie wspólnikami w spółce Pogotowie Kadrowe sp.j.