Zgodnie z przepisami kodeksu pracy (art. 102 kodeksu pracy), kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku mogą być ustalane w przepisach prawa pracy, w zakresie nieuregulowanym w przepisach szczególnych. Oznacza to, że w większości przypadków wymagane kwalifikacje zawodowe będą określone w umowie o pracę czy w regulaminie wewnętrznym pracodawcy.
Przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą (art. 103
1
§ 1 kodeksu pracy). Pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, tzn. pokryć nie tylko opłaty za kształcenie, ale także np. opłaty za przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.
Pracownikowi zdobywającemu lub uzupełniającemu wiedzę i umiejętności na zasadach innych niż określone dla podnoszenia kwalifikacji zawodowych, może być przyznane zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia lub urlop bezpłatny w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem (art. 1036 kodeksu pracy).
Zestawienie regulacji znajdujących się w ustawie o PIT oraz w kodeksie pracy prowadzi do wniosku, że zwolnione z opodatkowania będą tylko takie szkolenia, które mieszczą się w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych w rozumieniu kodeksu pracy. W konsekwencji będzie to podnoszenie wiedzy oraz umiejętności pracownika przydatnych w wykonywanej przez niego pracy.
Odpowiednia kwalifikacja i ocena przydatności danej formy kształcenia w wykonywanej przez pracownika pracy może w pewnym stopniu być kwestią ocenną. Pomocą przy przesądzeniu, czy dane szkolenie będzie kwalifikowało się do zwolnienia podatkowego, mogą stanowić interpretacje podatkowe wydawane przez ministra finansów.
—Dominika Dragan-Berestecka jest doradcą podatkowym w Kancelarii Ożóg i Wspólnicy
—Aleksandra Kasińska jest aplikantką radcowską w Kancelarii Ożóg i Wspólnicy
