[b]– W firmie obowiązuje trzymiesięczny okres rozliczeniowy: styczeń, luty, marzec. Zatrudnieni pracowali w nadgodzinach, za które pracodawca oddał im czas wolny w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych nadgodzin. Firma dokonała następującej rekompensaty:
[b]Przykład[/b]
W styczniu zatrudniony przepracował cztery godziny nadliczbowe wynikające z przekroczenia normy dobowej. W marcu odebrał sześć godzin czasu wolnego.
Miesięczne wynagrodzenie zatrudnionego to 1500 zł. Pracownikowi wypłacono:
- w styczniu 1535,72 zł.
W tym miesiącu zatrudniony przepracował w sumie 172 godziny [168 godzin (wymiar) + cztery godziny nadliczbowe]. Za nadgodziny otrzymał wynagrodzenie normalne w wysokości 35,72 zł. [1500 zł/168 (wymiar w styczniu) = 8,92; 8,92 x 4 = 35,72 zł],
- w marcu 1465,44 zł, bo w tym miesiącu przepracował 170 godzin, a wymiar w marcu to 176 godzin (176 godzin – 6 godzin czasu wolnego = 170 godzin).
[b]Przykład[/b]
Pracownik w styczniu przepracował cztery godziny nadliczbowe wynikające z przekroczenia normy dobowej. W tym samym miesiącu odebrał sześć godzin czasu wolnego (udzielonych z inicjatywy pracodawcy w wymiarze o połowę wyższym). Pracownik otrzymuje wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości, tj. 1500 zł. Pracownik w styczniu powinien przepracować 168 godz., a przepracował 166 (168 nominalny czas + 4 nadgodziny – 6 godzin czasu wolnego). Pracownikowi wypłacono 1500 zł.
[b]Przykład[/b]
W styczniu doszło do czterech nadgodzin dobowych. Tyle samo zatrudniony przepracował w marcu. Za jedne i drugie nadgodziny pracodawca oddał z własnej inicjatywy czas wolny w wymiarze o połowę wyższym, co dało w sumie 12 godzin. Te rozliczenia spowodowały, że w styczniu zatrudniony przepracował 172 godziny [168 (wymiar) + 4 nadgodziny], a w marcu 168 godzin [176 godzin (wymiar) + 4 nadgodziny – 12 godzin czasu wolnego za pracę nadliczbową w styczniu i marcu].
Pracodawca wypłacił:
- za styczeń – 1535,72 zł (wynagrodzenie miesięczne – 1500 zł plus normalne za przepracowane nadgodziny – 35,72 zł),
- za marzec – 1465,44 zł za 172 godziny pracy.
Czy wynagrodzenie za poszczególne miesiące wypłacono prawidłowo?[/b]
[b]Nie.[/b] W przykładzie pierwszym źle wyliczono wynagrodzenie za marzec. Za cztery nadgodziny dobowe pracodawca udzielił czasu wolnego w wymiarze o połowę wyższym. Zastosował zatem art. 151[sup]2[/sup] § 2 k.p. Tymczasem z niego wynika, że udzielenie czasu wolnego nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia. Pracownikowi trzeba zapłacić za pełen wymiar czasu pracy, tj. 1500 zł, i nie ma znaczenia fakt, że z powodu wolnego w marcu przepracował sześć godzin mniej.
Tyle samo musi zarobić w styczniu pracownik z przykładu drugiego. Tutaj bowiem stosujemy te same zasady.
Ten sam błąd czytelnik popełnił w przykładzie trzecim, wypłacając wynagrodzenie za marzec. Zatrudnionemu nie wolno zapłacić za zaniżony wymiar czasu pracy. Za marzec musi dostać wynagrodzenie zasadnicze (1500 zł) plus normalne na cztery nadgodziny dobowe (35,72 zł).