[b]Do tej pory wypłacaliśmy pracownikom świadczenie urlopowe, ale od 1 stycznia zwiększy się nam liczba zatrudnionych do 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Czy dalej możemy wypłacać naszym pracownikom świadczenie urlopowe, skoro możemy zrezygnować z tworzenia funduszu?[/b] – pyta czytelnik DOBREJ FIRMY.

Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mają pracodawcy zatrudniający według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Taką podstawową zasadę określa art. 3[link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=74017] ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm., w skrócie ustawa o zfśs)[/link].

Jednak nie każdy pracodawca zatrudniający tylu pracowników musi tworzyć zfśs. Ci spoza sektora publicznego mają prawo zrezygnować z niego nawet przy wymaganej liczbie zatrudnionych pracowników, która wynosi 20 w przeliczeniu na pełne etaty.

[srodtytul]Swobodniej dla małych firm[/srodtytul]

Pracodawca, który nie należy do sektora publicznego, a który ma wymaganą do tworzenia zfśs liczbę zatrudnionych, może go utworzyć lub wolno mu z tego wymogu zrezygnować (pracodawca należy do II grupy). Takie prawo daje mu art. 4 ust. 1 ustawy o zfśs. Pracodawca ten nie może natomiast wypłacać świadczenia urlopowego, o którym mowa w tej ustawie. Przepisy nie dają mu bowiem takiego przywileju.

Decyzję o rezygnacji z funduszu i wypłacaniu pracownikom świadczenia urlopowego mogą podjąć tylko zatrudniający mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Mający wymaganą liczbę pracowników nie mają takiego wyboru.

[srodtytul]Radzimy czytelnikowi[/srodtytul]

Pracodawca, który od 1 stycznia 2009 r. będzie zatrudniał 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, może zwolnić się z ciążącego na nim obowiązku i nadal nie tworzyć funduszu. Należy jednak pamiętać o tym, że taka decyzja powinna być określona w układzie zbiorowym pracy, jeśli taki pracodawcę obejmuje. Gdy w firmie nie ma uzp, o rezygnacji z tworzenia funduszu powinien przesądzać regulamin wynagradzania.

[ramka][b]Kto w jakiej grupie[/b]

Podział pracodawców i ich obowiązki dotyczące zfśs w zależności od liczby zatrudnionych przedstawia się następująco:

[b]I grupa[/b] – pracodawcy z sektora finansów publicznych:

- państwowe i samorządowe jednostki budżetowe,

- zakłady budżetowe,

- gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych.

Ci mają bezwzględny obowiązek tworzenia funduszu bez względu na liczbę zatrudnionych pracowników.

[b]II grupa[/b] – pracodawcy zatrudniający 1 stycznia co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty:

- obowiązkowo tworzą fundusz,

- dowolnie kształtują wysokość odpisów na fundusz,

- mogą jednak zrezygnować z tworzenia funduszu na podstawie zapisów w układach zbiorowych lub regulaminach wynagradzania.

[b]III grupa [/b]– pracodawcy zatrudniający na 1 stycznia mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, ale więcej niż 20 pracowników:

- mogą tworzyć fundusz lub wypłacać świadczenie urlopowe,

- mogą również zrezygnować zarówno funduszu, jak i wypłaty świadczenia urlopowego.

Postanowienia te powinny być zawarte w układzie zbiorowym lub regulaminie wynagradzania.

[b]IV grupa [/b]– pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, ale i mniej niż 20 pracowników.

W tym wypadku mogą wybrać, czy:

- tworzą fundusz,

- wypłacają świadczenie urlopowe,

- nie tworzą funduszu i nie wypłacają świadczenia urlopowego.

Decyzja powinna być ogłoszona pracownikom, w sposób przyjęty u pracodawcy do 31 stycznia danego roku.[/ramka]