Tak wynika z interpretacji z 2 lipca 2015 r. wydanej przez Izbę Skarbową w Katowicach (IPPB3/423-616/12-2/GJ).

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą m.in. na zarządzaniu i rozwoju portali internetowych. W celu utrzymania dobrych stosunków z kontrahentami nabywa od firmy kateringowej owoce, które następnie udostępniane są tym kontrahentom. Z owoców mogą także korzystać pracownicy wnioskodawcy.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym podatnik spytał, czy faktura wystawiona za usługi kateringowe spełnia wymogi art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i może być zaliczona w koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważał, że wydatki poniesione w związku z nabyciem usług kateringowych (tj. zakupem owoców) przeznaczonych dla kontrahentów i pracowników spełniają przesłanki zaliczenia ich do kategorii kosztów uzyskania przychodów. Uzasadniając swoje stanowisko, wskazał, że dobre stosunki z kontrahentami przyczyniają się do zabezpieczenia źródła przychodów, a poniesione wydatki na zakup świeżych owoców bezpośrednio przyczyniają się do wielkości osiągniętego przychodu. Dodatkowo wnioskodawca wskazał, że dbałość o poprawę efektywności pracowników oraz wydajność w pracy uznaje się za pośredni koszt uzyskania przychodu.

Organ podatkowy, po przeanalizowaniu stanu prawnego oraz natury wydatków przedstawionych przez wnioskodawcę, wskazał, że wydatki poniesione przez niego na zakup owoców udostępnianych pracownikom oraz kontrahentom spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, organ wskazał, że podatnik może zaliczać ww. wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Komentarz eksperta

Michał Drozdyk, doradca podatkowy, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC

Dla kwalifikacji określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów kluczowa jest kwestia ich zgodności z przesłankami wskazanymi w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Od analizy tego zagadnienia w komentowanej interpretacji rozpoczął także organ podatkowy, wskazując, że aby wydatek mógł zostać zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodów, powinien:

- zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z jego zasobów majątkowych (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- zostać właściwie udokumentowany,

- nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone na rzecz kontrahentów zawsze budziły wątpliwości podatników oraz organów podatkowych. Wynikało to m.in. z niejasnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wyłączającego wydatki na reprezentację z kategorii kosztów uzyskania przychodów. W praktyce granica między kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia a wydatkami na reprezentacją bywa płynna i trudna do uchwycenia. Na szczęście organy podatkowe coraz częściej potrafią dostrzec, że wiele wydatków ponoszonych przez podatników dokonywanych jest w odniesieniu do „panujących powszechnie kanonów kultury, dobrych praktyk oraz powszechnie stosowanych w kontaktach biznesowych zachowań, stanowiących obecnie nieodłączny element prowadzonej działalności gospodarczej". Należy w pełni zgodzić się z poglądem wyrażonym w komentowanej interpretacji. Organ podatkowy dobrze uchwycił sens i znaczenie opisywanych wydatków dla działalności gospodarczej podatnika. Wydaje się, że taki stan rzeczy jest również pokłosiem interpretacji ogólnej ministra finansów z 25 listopada 2013 r. (DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), wydanej m.in. w związku z wyrokiem NSA z 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11).

Komentowana interpretacja odnosi się także do wydatków na zakup owoców przeznaczonych dla pracowników. Należy się zgodzić ze stanowiskiem organu podatkowego, który wskazał, że „ponoszone przez spółkę wydatki dotyczące zakupu owoców z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może się przyczyniać do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększenia wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez spółkę przychody". Biorąc pod uwagę wskazaną wyżej „definicję" kosztu uzyskania przychodu oraz argumenty powołane przez wnioskodawcę i organ podatkowy, należy się zgodzić z twierdzeniem, że wydatki ponoszone przez podatnika na zakup owoców dla pracowników co do zasady spełniają warunki do uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

Co istotne, stanowisko wskazane w komentowanej interpretacji zostało także potwierdzone m.in. w interpretacji Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 31 października (ITPB3/423-398/14/KK) oraz w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 9 marca 2015 r. (IBPBI/2/423-1454/14/JP).