Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną podatnika, który spierał się z urzędnikami o sprostowanie z urzędu pomyłki w decyzji. Uznał, że fiskus miał do tego prawo.
W sprawie chodziło o decyzję dotyczącą VAT za 2007 r. Podatnik wniósł od niej odwołanie. Dyrektor izby skarbowej utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W sentencji omyłkowo jednak wskazał, że dokonano go po rozpatrzeniu odwołania od decyzji określającej m.in. „zobowiązanie podatkowe w VAT za poszczególne miesiące 2006 r.". Organ odwoławczy spostrzegł swój błąd. Postanowieniem sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską w ten sposób, że w treści sentencji decyzji ?„2006 r." zmienił na „2007 r.".
Podatnik nie zgadzał się z taką zmianą. Zarzucił, że stanowi to naruszenie przepisów postępowania podatkowego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy. W jego ocenie błąd w dacie nie może być uznany za oczywistą omyłkę pisarską. Skoro ustawodawca nie podał ustawowych definicji pojęć: błędy rachunkowe i oczywiste omyłki pisarskie, to stosując przepis, należy mieć na uwadze potoczne znaczenie tych pojęć. Tłumaczył, że w drodze postanowienia nie można zmienić istoty rozstrzygnięcia ani też dokonywać merytorycznej zmiany decyzji. Skoro w decyzji błędnie podano rok, za który określa się zobowiązanie podatkowe, nie może być mowy o sprostowaniu w formie postanowienia, lecz decyzji. Zwłaszcza w sytuacji, gdy wobec podatnika toczy się kilka postępowań dotyczących określenia zobowiązań w VAT za różne lata.
Fiskus nie zmienił zdania i spór o sprostowanie omyłki trafił na wokandę. WSA w Łodzi uznał, że skarga podatnika nie jest zasadna. Przypomniał, że organ podatkowy może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki. W tym przypadku wady decyzji charakteryzuje cecha oczywistości. Oczywistość może wynikać z treści decyzji lub akt sprawy. Stanowi ona zarazem granicę dopuszczalności sprostowania. W ocenie WSA w tym trybie można naprawić jedynie oczywiste przeoczenie czy zastosowanie niewłaściwego słowa, litery czy cyfry lub też inną omyłkę pisarską o charakterze elementarnym, która co do zasady nie wpływa na treść i znaczenie prostowanej decyzji. Sąd przyznał, że przepisy ordynacji podatkowej nie definiują pojęcia „oczywistej omyłki". W orzecznictwie sądów administracyjnych wywodzi się jednak, że należy za nią uznać błąd, który nie wpływa na znaczenie merytoryczne aktu administracyjnego i jego charakter nie budzi wątpliwości w świetle ustalonego stanu faktycznego lub stanu prawnego.
Zdaniem WSA zakwalifikowanie spornego błędu jako oczywistej omyłki pisarskiej nie narusza przepisów. Treść uzasadnienia decyzji pozwala ją bez jakichkolwiek wątpliwości zidentyfikować jako rozstrzygnięcie dotyczące rozliczenia VAT za 2007 r. Stanowisko niekorzystne dla podatnika ostatecznie potwierdził sąd kasacyjny.
