Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie według art. 22a – 22o.
To oznacza, że wprowadzanie do ewidencji środków trwałych błędnej wartości początkowej danego środka trwałego (ustalonej niezgodnie z art. 22g ustawy o PIT) i naliczanie od niej odpisów skutkuje brakiem możliwości zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik pomylił się na swoją korzyść, czy na korzyść Skarbu Państwa.
Wprowadzając samochód do ewidencji środków trwałych, jako wartość początkową czytelniczka powinna była przyjąć zapłaconą cenę, wynikającą z faktury (czyli cenę nabycia zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1), a nie wartość rynkową wynikającą z polisy AC.
Przyjęcie jako podstawy naliczania odpisów wartości ustalonej przez podatnika z uwzględnieniem ceny rynkowej jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przed założeniem ewidencji środków trwałych (tak wynika z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT – szerzej na ten temat była mowa w DF z 9 marca br., „[link=http://www.rp.pl/artykul/273445.html]Stare auto możesz amortyzować jak nowe[/link]”).
Teraz czytelniczka powinna więc skorygować błędnie ustaloną podstawę naliczania amortyzacji (wartość początkową środka trwałego). Prawo do korekty wynika z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=64DE32172CDEA44F8214A2EDFA59CB3A?id=176376]ordynacji podatkowej[/link] (art. 81 i art. 81b). Po korekcie wartości początkowej niezbędne będzie ponowne naliczenie odpisów, a co za tym idzie skorygowanie kosztów uzyskania przychodu, za okres od wprowadzenia środka trwałego do ewidencji, oraz sporządzenie korekt stosownych deklaracji i zeznań rocznych. Do korekty należy sporządzić pisemne uzasadnienie jej przyczyny.
[i]Autorka jest prawnikiem w Zespole Doradców Finansowo-Księgowych Doradca sp. z o.o. w Lublinie[/i]
