Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 kwietnia 2018 r. (0111-KDIB2-3.4010.25.2018.1.LG).
Spółka będzie nabywać usługi rekrutacji nowych pracowników od powiązanego podmiotu. W celu świadczenia tych usług podmiot powiązany może podzlecać część zadań osobom trzecim.
Spółka zadała pytanie, czy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT będzie miał zastosowanie do nabywanych usług rekrutacji. Spółka uznała, że ten przepis nie będzie miał zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Na poparcie swojego stanowiska, przytoczyła katalog usług wymienionych w tym przepisie i odwołała się do definicji słownikowej pojęcia „usługi rekrutacji". Na tej podstawie spółka uznała, że nabywane przez nią usługi nie mieszczą się w analizowanym katalogu. Spółka poparła swoją argumentację, pokazując że w PKWiU usługi rekrutacji zostały sklasyfikowane oddzielnie od usług doradczych. Spółka odniosła się także do faktu, że usługi dotyczące rekrutacji są usługami kompleksowymi, a nie można sztucznie rozdzielać usługi zasadniczej i odrębnie klasyfikować poszczególnych czynności wchodzących w jej skład. Na potwierdzenie swojego stanowiska przytoczyła wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2013 r. (II FSK 1518/10). Spółka przytoczyła również stanowisko ministra finansów wyrażone w toku konsultacji publicznych, zgodnie z którym wyłączenie z katalogu zawartego w art. 15e ustawy o CIT usług księgowych, usług prawnych i usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu było celową modyfikacją w kierunku złagodzenia warunków stosowania tego przepisu.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia.
Konrad Łuszcz - konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Od 1 stycznia 2018 r. do ustawy o CIT został wprowadzony art. 15e, który ustanowił ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie określonych usług niematerialnych od podmiotów powiązanych (lub podmiotów mających siedzibę lub zarząd w tzw. rajach podatkowych).
Zawarty w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT wykaz usług objętych koniecznością zastosowania ograniczenia zaliczenia ich do kosztów podatkowych jest katalogiem otwartym, ze względu na ujęcie w nim zarówno usług wymienionych expressis verbis, jak i usług o podobnym do nich charakterze. Prowadzi to do potencjalnych sporów podatników z organami podatkowymi, ponieważ w interesie tych pierwszych jest jak najwęższe rozumienie katalogu usług o podobnym charakterze, natomiast w interesie tych drugich jest maksymalnie szerokie rozumienie tego katalogu.
Stanowisko podatnika w komentowanej interpretacji wydaje się poprawne z technicznego punktu widzenia, ponieważ jest spójne zarówno z dosłownym znaczeniem interpretowanego przepisu, jak i intencją ustawodawcy wyrażoną przy jego wdrażaniu. Jednak przywoływane w tym stanowisku argumenty odwołują się w głównej mierze do materiałów spoza sfery podatkowej, jak np. PKWiU. W takich sytuacjach często pojawia się u organów podatkowych pokusa powołania się na autonomiczność prawa podatkowego w celu zdeprecjonowania argumentów podatnika i wydania profiskalnej decyzji. Dlatego na aprobatę zasługuje fakt, że dyrektor KIS uznał przedmiotowe stanowisko podatnika za prawidłowe.
Trudno nie zauważyć związku pomiędzy przedmiotową interpretacją a opublikowanymi zaledwie parę dni przed jej wydaniem wyjaśnieniami MF do art. 15e ustawy o CIT. Poruszają one większość zagadnień, z którymi podatnicy w praktyce mieli problem od wejścia w życie tego przepisu.
Stanowisko MF przedstawione w tych wyjaśnieniach pokrywa się ze stanowiskiem podatnika w analizowanej interpretacji. MF wprost stwierdziło, że „usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu nie mieszczą się w kategorii usług objętych regulacją z art. 15e ustawy o CIT".
Co prawda, przedmiotowe wyjaśnienia nie stanowią prawa, jednak mogą być wskazówką jak właściwie interpretować niejasne przepisy, z której mogą skorzystać zarówno podatnicy, jak i organy podatkowe. Jeżeli wskazówki te znajdą odbicie w wydawanych przez dyrektora KIS interpretacjach, może to zmniejszyć niepewność podatników związaną z szybkimi i istotnymi zmianami w systemie podatkowym, które stały się normą w ostatnich latach.
Ujednolicanie stanowiska prezentowanego w interpretacjach wydawanych przez dyrektora KIS jest oczywiście zjawiskiem pożądanym, jednak nie zapewni podatnikom tej samej pewności prawa, co przejrzyście napisane przepisy podatkowe. Tym niemniej, biorąc pod uwagę cel ustawodawcy w postaci walki z unikaniem opodatkowania, obszerne wyjaśnienia poparte wydawanymi zgodnie z nimi interpretacjami dyrektora KIS, mogą okazać się elastycznym narzędziem, niezbędnym do przeciwdziałania pomysłom sprzecznym z celem ustaw podatkowych.