[b]Przebudowaliśmy magazyn, który wynajmujemy. Wydatki potraktowaliśmy jako inwestycję w obcym środku trwałym i dokonaliśmy od jej wartości odpisów amortyzacyjnych, stosując stawkę indywidualną. Czy po rozwiązaniu umowy najmu niezamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym można zaliczyć do kosztów podatkowych jako inwestycję zaniechaną?[/b]
Gdy przed pełnym zamortyzowaniem inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do rozwiązania umowy łączącej strony i przekazania tej inwestycji wraz ze środkiem trwałym właścicielowi, niezamortyzowana część tej inwestycji nie stanowi kosztów uzyskania przychodów u podatnika amortyzującego dotychczas taki środek trwały. Nie dochodzi bowiem do likwidacji środka trwałego, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania jego użytkowania dla celów prowadzonej działalności.
Jeżeli przed zakończeniem pełnego okresu amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do rozwiązania umowy (najmu lub dzierżawy), na podstawie której użytkowano obcy środek trwały, wówczas nie ma możliwości zaliczenia wcześniej poniesionych wydatków inwestycyjnych bezpośrednio do kosztów podatkowych, w wysokości niezamortyzowanej części tej inwestycji.
W tym przypadku nie wystąpi strata w środku trwałym z tytułu jego likwidacji w wysokości niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym, uznawana za koszt podatkowy, bowiem nie miała miejsca likwidacja środka trwałego,rozumiana jako jego zużycie (zniszczenie).
Po zakończeniu umowy najmu lokalu, spółka nie będzie mogła również dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych z uwagi na fakt, że odpisy te nie będą spełniały zasady wynikającej z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanymi przychodami, gdyż lokal ten nie będzie już wykorzystywany w jej działalności gospodarczej.
Zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji. Odwołując się do słownikowych definicji, przez „zaniechanie” należy rozumieć brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnację z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.
Zatem art. 15 ust. 4f ustawy o CIT należy odnosić do sytuacji, kiedy w trakcie realizacji powziętego przez siebie przedsięwzięcia inwestycyjnego podatnik z niego rezygnuje. Tymczasem nakłady inwestycyjne zostały poczynione i zakończone, należy wobec tego przyjąć, że nie zachodzą przesłanki wynikające z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT.
[b]Podstawa prawna:[/b]
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=115893]ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)[/link].
