- W ramach spółki prowadzę firmę transportową. Zawarłem ?z młodocianym pracownikiem umowę o pracę w celu przygotowania do zawodu blacharza samochodowego. Uczeń kwalifikacje zawodowe uzyskuje pod opieką instruktora praktycznej nauki zawodu, który w firmie pracuje na umowę-zlecenie. Instruktor ukończył kurs pedagogiczny oraz studia na kierunku logistyka. W zawodzie pracował dwa lata. Wystąpiłem do wójta o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika. Ten odmówił. Czy rzeczywiście były powody, by odmówić mi wypłaty dofinansowania?
– pyta czytelnik.
Tak, ponieważ instruktor praktycznej nauki zawodu nie spełnia niezbędnych wymogów. Zgodnie z art. 70b ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona ?u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych określone w przepisach w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych ?i ich wynagradzania. Instruktor, jak wskazał czytelnik, wykonuje obowiązki na podstawie umowy-zlecenia. Zatem nie jest zatrudniony przez pracodawcę.
Świadczenie pracy wykonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej, w tym przypadku zlecenia, nie jest wykonywaniem pracy na podstawie stosunku pracy. Ustawa o systemie oświaty nie zawiera definicji „osoby zatrudnionej". Dlatego należy skorzystać z art. 2 kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. W art. 22 par. 1 k.p. określono istotne elementy zatrudnienia na podstawie stosunku pracy ?(por. wyrok NSA z 29 września 2011 r., I OSK 845/2011).
Instruktor praktycznej nauki zawodu nie spełnia też wymogu określonego w § 10 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia ministra edukacji narodowej z 15 grudnia 2010 r. ?w sprawie praktycznej nauki zawodu, w myśl którego instruktorzy praktycznej nauki zawodu niemający tytułu mistrza w zawodzie, powinni posiadać przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny oraz dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku (specjalności) odpowiednim dla zawodu, którego będą nauczać. Muszą także posiadać co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie, nabyty po uzyskaniu dyplomu lub dyplom ukończenia studiów wyższych na innym kierunku (specjalności) oraz co najmniej sześcioletni staż pracy ?w zawodzie, którego będą nauczać. Dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku logistyka nie jest pokrewny dla zawodu blacharza samochodowego, którego instruktor nauczał. Zatem legitymuje się on dyplomem ukończenia studiów wyższych na innym kierunku (specjalności), niż który nauczał. W tym przypadku wymagany jest od niego co najmniej sześcioletni staż pracy w nauczanym zawodzie. W sytuacji opisanej przez czytelnika instruktor pracuje w zawodzie dwa lata (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 21 maja 2012 r., sygn. akt: IV SA/Wr 129/12).
Poza tym należy podkreślić, że posiadanie niezbędnych kwalifikacji dotyczy całego okresu przygotowania zawodowego. Wymóg ten jest więc spełniony tylko wtedy, gdy w całym okresie przygotowania zawodowego instruktor posiadał wymagane kwalifikacje, czyli spełniał wszystkie przewidziane przepisami warunki uprawniające go do sprawowania tej funkcji (por. wyrok NSA z 16 listopada 2012 r., sygn. akt: I OSK 1977/12).
podstawa prawna: Art. 70b ust. 1 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.)
podstawa prawna: § 10 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia ministra edukacji narodowej z 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (DzU nr 244, poz. 1626)
