Gdy pracownik odzyskał zdolność do pracy, ale nie na dotychczasowym stanowisku

- Pracownik zatrudniony na czas nieokreślony chorował przez ponad pół roku. Potem lekarz stwierdził, że jest zdolny do pracy. Skierowaliśmy go na badania kontrolne. Lekarz uznał, że pracownik utracił zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy. Czy możemy go zwolnić w trybie art. 53 k.p., czy należy wypowiedzieć mu umowę? – pyta czytelnik.

Umowę można rozwiązać bez wypowiedzenia z powodu przedłużającej się nieobecności pracownika (art. 53 k.p.), jeżeli jego niezdolność do pracy wskutek choroby trwa:

- dłużej niż 3 miesiące – gdy podwładny był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

- dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracował w firmie co najmniej 6 miesięcy, a także wtedy, gdy niezdolność została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Tego trybu zwolnienia nie można zastosować wówczas, gdy pracownik stawił się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Przez pojęcie stawienia się do pracy należy rozumieć przybycie na miejsce świadczenia pracy w gotowości i obiektywnej zdolności do jej wykonywania.

Zakaz rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia po stawieniu się podwładnego do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności (art. 53 § 3 k.p.) nie ma zastosowania, jeżeli pracownik jest nadal niezdolny do pracy wskutek choroby, a do pracy zgłasza się w celu przerwania biegu okresu uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy (wyrok SN z 16 grudnia 1999 r., I PKN 415/99, OSNP 2001/10/342).

W sytuacji opisanej przez czytelnika pracownik stawił się do pracy, gdyż lekarz prowadzący stwierdził, że nie występuje już niezdolność do świadczenia pracy. W wyniku badań kontrolnych to samo potwierdził lekarz je przeprowadzający. Orzekł, że osoba ta jest zdolna do świadczenia pracy, ale jest niezdolna do wykonywania dotychczasowej pracy – na stanowisku, na którym jest zatrudniona.

W odniesieniu do pytania czytelnika ważny jest wyrok SN z 18 kwietnia 2001 r. (I PKN 357/00, OSNP 2003/2/40). Sąd uznał wówczas, że odzyskanie przez pracownika zdolności do pracy, pozbawiające pracodawcę prawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 3 k.p., musi dotyczyć pracy, co do której uprzednio orzeczono niezdolność jej wykonywania, a nie innej, względnie tej samej pracy, ale w innych warunkach.

Odzyskanie zdolności do pracy powinno zostać potwierdzone stosownym orzeczeniem lekarskim wydanym w związku ze skierowaniem na badania kontrolne. Takiego orzeczenia pracownik nie otrzymał. Jednocześnie też nie uzyskał prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W tej sytuacji należy uznać, że pracodawca może skorzystać z trybu rozwiązania umowy przewidzianego w art. 53 k.p.

Z pytania nie wynika, że niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy wystąpiła na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Jeżeli jednak tak było, to pracodawca zobowiązany jest do przeniesienia pracownika do innej pracy, jeśli nie został on jednocześnie uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.