- Przyjmujemy do pracy osobę bezrobotną, która kiedyś już u nas pracowała (rok temu). Jej książeczka zdrowia (badania sanitarno-epidemiologiczne) są jeszcze ważne. Czy muszę ją skierować na badania wstępne stanowiskowe i epidemiologiczne, czy tylko stanowiskowe?
– pyta czytelniczka.
Są dwa rodzaje obowiązkowych badań lekarskich dla pracowników: jedne wynikają z kodeksu pracy, drugie z innych przepisów. W myśl art. 229 kodeksu pracy pracodawca musi kierować wszystkie osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy na badania wstępne, okresowe i kontrolne.
Badaniom wstępnym podlegają m.in. osoby przyjmowane do pracy. Ich celem jest stwierdzenie braku przeciwwskazań do wykonywania zadań na określonym stanowisku. Należy je przeprowadzać najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy.
Pracodawcy nie wolno bowiem dopuścić do pracy osoby bez aktualnego orzeczenia lekarza medycyny pracy stwierdzającego brak przeciwwskazań do jej wykonywania.
Osoby, które m.in. mają bezpośredni kontakt z żywnością, muszą uzyskać określone w ustawie z 5 grudnia 2008 o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (DzU nr 234, poz. 1570 ze zm.) orzeczenie lekarskie do celów sanitarno-epidemiologicznych. Ma z niego wynikać brak przeciwwskazań do wykonywania prac, przy których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby. Rodzaje tych prac określa rozporządzenie ministra zdrowia z 10 lipca 2006 w sprawie wykazu prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby (DzU nr 133, poz. 939).
Badania do celów sanitarno-epidemiologicznych dzielą się na badania lekarskie i laboratoryjne. Oznacza to, że orzeczenie lekarza medycyny pracy wydawane jest na podstawie uzyskanych wcześniej przez pracownika wyników badań laboratoryjnych przeprowadzonych w stacji sanitarno-epidemiologicznej.
Lekarz na podstawie badania lekarskiego i wyników badań laboratoryjnych wydaje orzeczenie o braku przeciwwskazań bądź czasowym albo trwałym przeciwwskazaniu do wykonywania określonych rodzajów prac.
Badanie dla celów sanitarno-epidemiologicznych przeprowadza się obowiązkowo przed ponownym podjęciem pracy i każdorazowo po przebyciu zakażenia określonym czynnikiem chorobotwórczym.
Niezależnie więc od tego czy nowo zatrudniony pracownik ma ważne czasowo orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania określonych rodzajów prac, pracodawca zobowiązany jest skierować pracownika na badanie dla celów sanitarno-epidemiologicznych. Z obowiązku tego nie zwalnia także okoliczność, że łączył ich w przeszłości stosunek pracy, a wciąż aktualne badania wykonywane były w związku z ówczesnym stosunkiem pracy.
Posiadanie przez pracownika wciąż ważnych badań laboratoryjnych może jednak znacznie przyśpieszyć wydanie orzeczenia lekarskiego. W takiej sytuacji lekarz medycyny pracy może bowiem wydać stosowne orzeczenie, opierając się na przeprowadzonym wywiadzie z pacjentem i aktualnym badaniu laboratoryjnym.
Po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego do celów sanitarno-epidemiologicznych częstotliwość wykonywania badań w trakcie zatrudnienia określa lekarz wydający takie orzeczenie, dokonując stosownego wpisu w książeczkę badań.
Po 30-dniowej przerwie
Obowiązek przeprowadzenia wstępnych badań istnieje także w razie ponownego przyjęcia do pracy osoby na tym samym stanowisku co poprzednio, jeśli przerwa w zatrudnieniu trwała dłużej niż 30 dni (wyrok NSA z 2 lutego 1999, II SA/Wr 975/99).
Autor jest aplikantem radcowskim w Kancelarii Prawniczej Włodzimierz Głowacki i Wspólnicy sp.k. z siedzibą w Poznaniu
Zobacz więcej w serwisie:
»
»
