Każdy przewodnik powinien odbyć ogólne szkolenie. Dopiero potem będzie mógł się szkolić na przewodnika górskiego, terenowego lub miejskiego. Takie regulacje zawiera rozporządzenie w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, które obowiązuje od 18 marca.

Kursant pozna podstawy historii Polski, jej geografii turystycznej oraz historii kultury. Podczas  75-godzinnego szkolenia zapozna się też z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa w turystyce oraz metodyką i etyką przewodnictwa. Po kursie w formie wykładów lub seminariów  czekają go zajęcia praktyczne. Pod kierunkiem instruktora będzie oprowadzał turystów po wybranych odcinkach tras podczas dwóch – pięciu wycieczek. Po  szkoleniu  egzamin  będzie sprawdzał nabytą wiedzę i umiejętność  jej  zastosowania. Egzamin teoretyczny składa się z części pisemnej i ustnej. Część pisemna jest testem jednokrotnego wyboru.

Do oprowadzania wycieczki po Trójmieście, miastach aglomeracji górnośląskiej, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Toruniu, Warszawie i Wrocławiu wymagane są uprawnienia przewodnika miejskiego

zdobyte po pięciodniowym  kursie specjalistycznym. Po szkoleniu teoretycznym wymagane są zajęcia praktyczne w terenie. Trwają dziewięć  dni.

Więcej czasu wymaga zdobycie uprawnień przewodnika górskiego. Po kursie ogólnym  należy odbyć 50-godzinne szkolenie. Chętni do wykonywania tego zawodu zdobędą podstawowe wiadomości o górach Europy i świata. Poznają też geografię turystyczną polskich gór i zasady turystyki górskiej. Dowiedzą się, jak zachować bezpieczeństwo podczas wycieczki.  Aby zyskać uprawnienia przewodnika klasy III i prowadzić wycieczki w Sudetach i Beskidach, należy odbyć szkolenie 12-miesięczne. Jeszcze dłużej, bo aż 24 miesiące, trwa kurs dla przewodników tatrzańskich. Szkolenia powinny obejmować zajęcia praktyczne zarówno w warunkach letnich, jak i zimowych.

Po dwóch latach przepracowanych jako przewodnik górski klasy III będzie można  rozwijać  umiejętności na szkoleniu uzupełniającym dla przewodników górskich klasy II. Przewodnik tatrzański tej klasy ma prawo prowadzić wycieczki górskie po drogach  III stopnia trudności w warunkach letnich i do II stopnia trudności w warunkach zimowych. Kurs dający wyższe uprawnienia  można odbyć po kolejnych trzech latach wykonywania zawodu.

Podstawa prawna:

- rozporządzenie ministra sportu i turystyki z 4 marca 2011 r. (DzU nr 60, poz. 302)