Pracodawcy, którzy oprócz zwykłych pracowników zatrudniają jeszcze kierowców, nie mają łatwego zadania ze względu na różnice w czasie pracy. Dziś przypominamy, na czym one polegają. Zacznijmy od regulacji prawnych.

Jeśli chodzi o zwykłych pracowników (z wyjątkiem lekarzy i niepełnosprawnych), to sprawa jest prosta, bo ich czas pracy reguluje [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/1995_99/DU1998Nr%2021poz%20%2094.asp]kodeks pracy[/link]. W przypadku szoferów jest już trudniej, bo akty prawne regulujące ich roboczogodziny są aż trzy:

- [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/2004/DU2004Nr%2092poz%20879.asp]ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm.)[/link], dalej ustawa o czasie pracy kierowców,

- rozporządzenie 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (DzUrz UE z 11 kwietnia 2006 r. nr L 102/1), dalej rozporządzenie 561,

- umowa AETR.

Wymienionych przepisów nie stosujemy jednocześnie. Każdy z nich dotyczy innej grupy kierowców. Wygląda to tak: ustawa o czasie pracy kierowców reguluje czas pracy wszystkich kierowców etatowych (bez względu na rodzaj przewozów), a rozdział 4a dodatkowo czas prowadzenia przewozów regularnych osób na trasach do 50 km oraz kierowców zatrudnionych na umowach cywilnych lub mających własne działalności gospodarcze, wykonujących te przewozy (dalej kierowcy z rozdziału 4a ustawy).

Z kolei rozporządzenie 561 albo umowa AETR dotyczy czasu prowadzenia przez kierowców m.in. dużych aut (powyżej 3,5 tony) oraz takich, które wożą więcej niż dziewięć osób łącznie z kierowcą, i zatrudnionych przy przewozach regularnych na trasach przekraczających 50 km.

Rozporządzenie 561 obowiązuje w całej UE i w Szwajcarii, Norwegii, Islandii i Liechtensteinie. Z kolei umowa AETR, która w znacznej mierze jest zbieżna z rozporządzeniem 561, w krajach spoza UE. Jeśli szofer nie ma etatu, to podlega tylko unijnym przepisom. Inaczej, gdy ma umowę o pracę. Wówczas na unijne przepisy nakładają się krajowe regulacje dotyczące czasu pracy kierowców.

I na koniec słowo na temat kierowców z rozdziału 4a ustawy. Jego wyodrębnienie nie oznacza, że kierowcy uczestniczący w przewozach regularnych osób na trasach do 50 km (tzw. kierowcy komunikacji miejskiej) oraz zatrudnieni na umowach cywilnych i samozatrudnieni nie podlegają innym częściom ustawy. Wręcz przeciwnie. Rozdział 4a dotyczy tylko czasu prowadzenia pojazdu, który jest fragmentem całego czasu pracy kierowcy. Dlatego kierowcy z rozdziału 4a podlegają ogólnym zasadom czasu pracy, ale nie stosuje się do nich rozporządzenia 561.

[b]JAKIE PRZEPISY STOSUJEMY[/b]

AKT PRAWNY

RODZAJ POJAZDU

FORMA ZATRUDNIENIA

[ramka] [b]Czytaj także:[/b]

- [link=http://www.rp.pl/artykul/605002.html]Jakie są dodatkowe możliwości przy układaniu grafików dla kierowców?[/link]

- [link=http://www.rp.pl/artykul/605004.html]Więcej przerw i czasu na regenerację[/link][/ramka]