Nawiązując stosunek pracy, pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, a pracodawca do zatrudniania podwładnego za wynagrodzeniem.
Zaangażowanie w takich warunkach jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Tak stanowi art. 22 § 1 i 1[sup]1[/sup] [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link].
[srodtytul]Niejedno imię[/srodtytul]
Przy przyjęciu pracownika należy pamiętać o normach ochronnych, a zwłaszcza o zadaniach realizowanych w godzinach nadliczbowych. Są to te wykonywane ponad obowiązujące podwładnego normy czasu i powyżej przedłużonego dobowego wymiaru, wynikającego z jego systemu i rozkładu.
Przepisy i potrzeba cięcia kosztów zatrudnienia coraz częściej zmuszają przedsiębiorców do zawierania umów cywilnoprawnych z prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą. Choć to korzystne rozwiązanie dla pracodawcy, który oszczędza na płaceniu składek społecznych, musi uważać na określenie zadań wynikających z nowego powiązania.
Zatrudniony na umowę o pracę może podjąć dodatkowe zatrudnienie u własnego lub nowego pracodawcy bądź założyć działalność gospodarczą. Nie ma przepisów, które zabraniałyby mu takiego postępowania.
Art. 4 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=345827]ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2007 r. nr 155, poz. 1095 ze zm.[/link] dalej ustawa) określa, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą we własnym imieniu.
[srodtytul]Nie ten sam zakres[/srodtytul]
Swoboda umów dopuszcza, aby prowadzący działalność gospodarczą umawiał się z własnym pracodawcą na świadczenie usług. Należy jednak pamiętać, aby czynności wykonywane przy działalności gospodarczej nie pokrywały się z zakresem zadań świadczonych już na rzecz pracodawcy na podstawie zawartej umowy o pracę.
Innymi słowy pracownikowi wolno wykonywać tylko odmienne obowiązki niż te wynikające z prowadzonego przez niego biznesu. Ponadto umowa o współpracy nie może spełniać cech stosunku pracy określonych w art. 22 § 1 k.p.
Przewidujący szef powinien więc zadbać o to, aby zadania wykonywane w dodatkowej umowie zawartej z pracownikiem były rodzajowo inne niż te, które realizuje on w myśl angażu.
W [b]wyroku z 17 sierpnia 2006 r. (III APa 24/06) Sąd Apelacyjny w Lublinie[/b] wskazał, że świadczenie tej samej rodzajowo pracy co określona w umowie o pracę poza normalnym czasem pracy, na podstawie kolejnego angażu pracowniczego lub umów cywilnoprawnych (zlecenia, o dzieło), jest kontynuowaniem stosunku pracy w godzinach nadliczbowych.
Zawieranie takich kontraktów stanowi obejście przepisów kodeksu pracy o czasie pracy, i nie ma tu znaczenia wola pracownika i pracodawcy.
[ramka][b]Nie tylko handel i usługi[/b]
Działalność gospodarcza to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (art. 2 ustawy). [/ramka]
[i]Autorka jest prawnikiem w donewell sp. z o.o.[/i]
