Pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić firmę na szkodę, mogą zawrzeć umowę o zakazie konkurencji obowiązującą po ustaniu stosunku pracy. Pozwala na to art. 101[sup]2[/sup] § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link].
Obiektywnym miernikiem, czy informacja jest szczególnie ważna, jest to, czy jej ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę majątkową lub niemajątkową. Informacjami, których ujawnienie wyrządza pracodawcy szkodę, są w szczególności tajemnice przedsiębiorstwa.
Tajemnice przedsiębiorstwa są objęte ochroną na podstawie [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5B43F5FAEA4C14237C6F1C4E6DC35D39?id=170546]ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[/link].
Zgodnie z art. 11 tej regulacji przez tajemnicę przedsiębiorstwa należy rozumieć nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje mające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.
Pojęcie tajemnicy przedsiębiorstwa obejmuje zatem wszystkie sfery działalności przedsiębiorstwa. Istotą tajemnicy przedsiębiorstwa są jej użyteczność oraz poufność.
W umowie o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia określa się okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy. Umowa w takich przypadkach jest bowiem zawsze terminowa. Przy czym kodeks nie określa, na jaki maksymalnie okres strony mogą zawrzeć umowę.
Od okresu obowiązywania umowy zależy też minimalna wysokość wynagrodzenia (odszkodowania), które pracownik musi otrzymać za zaniechanie działalności konkurencyjnej.
Nie może być ono niższe niż 25 proc. wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji.
