Obowiązek informowania organów zewnętrznych – Państwowej Inspekcji Pracy i Państwowej Inspekcji Sanitarnej – o zamiarze lub samym fakcie zatrudnienia pracownika wynika bezpośrednio z kodeksu pracy. Mówi o tym art. 209 k.p. Taki obowiązek ma pracodawca rozpoczynający działalność. Wówczas w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności (czyli zatrudnienia pierwszej osoby), musi zawiadomić właściwych inspektorów.

[srodtytul]Informacja na piśmie[/srodtytul]

Zawiadomienie nie wymaga specjalnego formularza, ale powinno być dokonane przez pracodawcę pisemnie i zawierać następujące dane: nazwę przedsiębiorcy, jego numer NIP, REGON, PKD oraz informację o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności, a także przewidywanej liczbie pracowników.

W razie zmiany którejkolwiek z danych objętych zawiadomieniem, a w szczególności technologii lub profilu produkcji, jeżeli może ona zwiększyć zagrożenie dla zdrowia pracowników, pracodawca ma obowiązek powiadomienia PIP i sanepidu. Ma na to 30 dni od momentu zaistnienia określonej zmiany.

[srodtytul]Wymóg aktualizacji[/srodtytul]

Właściwy okręgowy inspektor pracy lub właściwy państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji. Wskazuje na to art. 209 § 4 k.p. Jednak w razie niewypełnienia powyższego obowiązku, w przeciwieństwie do obowiązku zgłoszeniowego, pracodawca nie podlega sankcjom karnym.

[srodtytul]Pod opieką inspektora[/srodtytul]

Po zgłoszeniu firmy sanepid rozpoczyna sprawowanie nad nią nadzoru. Zgodnie z [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=182304]ustawą z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. DzU z 2006 r. nr 122, poz. 851 ze zm.)[/link] państwowy inspektor sanitarny jest uprawniony do kontroli zgodności budowanych obiektów z wymaganiami higienicznymi i zdrowotnymi. Stwierdzone w toku kontroli nieprawidłowości są wpisywane do dziennika budowy, z wyznaczeniem terminu ich usunięcia. Inspektor w związku z wykonywaną kontrolą ma m.in. prawo wstępu o każdej porze dnia i nocy na terenie miast i wsi do zakładów pracy oraz wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w ich skład.

[b]W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.[/b] Jeżeli natomiast naruszenie tych wymagań spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, państwowy inspektor sanitarny nakazuje unieruchomienie zakładu pracy lub jego części (stanowiska pracy, maszyny lub innego urządzenia). Taka decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Państwowemu inspektorowi sanitarnemu przysługuje też prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko uruchomieniu wybudowanego lub przebudowanego zakładu pracy lub innego obiektu budowlanego, wprowadzeniu nowych technologii lub zmian w technologii, dopuszczeniu do obrotu materiałów stosowanych w budownictwie lub innych wyrobów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi – jeżeli w toku wykonywanych czynności stwierdzi, że z powodu nieuwzględnienia wymagań higienicznych i zdrowotnych określonych w obowiązujących przepisach mogłoby nastąpić zagrożenie życia lub zdrowia ludzi.

Doraźne zalecenia, uwagi i wnioski wynikające z przeprowadzonej kontroli zakładu pracy państwowy inspektor sanitarny wpisuje do książki sanitarnej, którą jest obowiązany posiadać zakład pracy.

[ramka][b]GPP>uwaga [/b]

W postępowaniu przed organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.

Od decyzji inspektora można się odwołać. Takie odwołanie wnosi się do organu inspekcji wyższej instancji. Organami wyższego stopnia są:

- w stosunku do powiatowego i granicznego inspektora sanitarnego – wojewódzki inspektor sanitarny,

- w stosunku do wojewódzkiego inspektora sanitarnego – główny inspektor sanitarny.[/ramka]