[b]Trybunał Konstytucyjny badał 2 grudnia 2008 r. (P48/07)[/b] na wniosek Sądu Rejonowego z Łodzi badał zgodność z ustawą zasadniczą przepisów kodeksu pracy zwalniających pracodawców z obowiązku wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy na czas określony.
Pytanie sądu dotyczyło również konstytucyjności przepisów pozbawiających pracownika możliwości dochodzenia odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia takiej umowy. Zdaniem TK nie można przyjąć, że ustawodawca w sposób nieuzasadniony zróżnicował przy wypowiedzeniu zakres ochrony zatrudnionych na czas określony i na stałe według kryteriów rodzaju angażu. Nie ma zatem mowy o dyskryminacji zatrudnionych na czas oznaczony. Zwrócił jednak uwagę, że wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony jest dopuszczalne wyłącznie w przypadkach wyraźnie w ustawie określonych jako odstępstwo od ogólnego zakazu wypowiadania tego rodzaju umów i od reguły, zgodnie z którą umowa taka powinna trwać do końca okresu w niej wskazanego.
W ocenie TK wprowadzenie w kodeksie pracy różnych rodzajów umów o pracę ma umożliwić realizację konstytucyjnego obowiązku państwa polegającego na dążeniu do pełnego i produktywnego zatrudnienia. Zróżnicowanie form zatrudnienia przy jednoczesnym wprowadzeniu należytej ochrony pozwala wpływać na procesy zatrudnienia i nimi sterować.
