Warunek to zawarte w treści umowy o zakazie konkurencji zastrzeżenie uzależniające powstanie (warunek zawieszający) lub ustanie (warunek rozwiązujący) skutków prawnych tej umowy od zdarzenia przyszłego i niepewnego, czyli takiego, co do którego strony umowy nie są pewne, czy i kiedy nastąpi. Taką definicję określa art. 89 kodeksu cywilnego. Zamieszczenie zatem w zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy warunku rozwiązującego w postaci ustania przyczyny uzasadniającej ten zakaz nie jest sprzeczne z zasadami prawa pracy i nie sprzeciwia się właściwości czynności prawnej, jaką jest ustalenie tej umowy. Jeżeli spełni się zastrzeżone w umowie zdarzenie przyszłe i niepewne, przy warunku rozwiązującym skutki następują na podstawie samego ziszczenia się go, a więc bez potrzeby składania dodatkowych oświadczeń woli. Skutki następują od momentu ziszczenia się warunku (art. 90 k.c.), a więc ex nunc (od zaraz). [b]Tak wyjaśnił to Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z 12 lutego 2004 r. (I PK 398/03, OSNP 2005, z. 1, poz. 5)[/b].[b] Także w uzasadnieniu do wyroku z 5 lutego 2002 r. Sąd Najwyższy uznał, że strony mogą przewidzieć w umowie o zakazie konkurencji możliwość jej rozwiązania, gdy np. ziści się warunek rozwiązujący (I PKN 873/00, OSNP 2004, z. 4, poz. 59)[/b]. Za niezastrzeżony uznaje się warunek rozwiązujący, gdy jest on niemożliwy, jak i przeciwny ustawie lub zasadom współżycia społecznego (art. 94 kodeksu cywilnego).
[ramka][b]Przykład[/b]
W umowie o zakazie konkurencji zapisano, że przestaje ona obowiązywać, gdy ustanie przyczyna, z której ustanowiono zakaz (pracodawca upowszechni swoje informacje). Ustanie zakazu konkurencji pracodawca i pracownik uzależniają od uzyskania przez byłego pracownika orzeczenia stwierdzającego jego niezdolność do pracy. Umowa wygasa z chwilą ustania przyczyn uzasadniających zakaz. W drugiej sytuacji zakaz wygasa z chwilą uzyskania orzeczenia.[/ramka]
