Pełnoletni przygotuje się do zawodu bez umowy o pracę

Czy można przyjąć do pracy na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego pełnoletnią osobę? Taka osoba dopiero rozpoczęła naukę po ukończeniu pełnoletności

- pyta czytelnik

Nie, pracodawca nie może zawrzeć umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego z  pełnoletnią osobą, która dopiero rozpoczęła naukę po ukończeniu pełnoletności.

W świetle art.190 kodeksu pracy nie jest ona osobą młodocianą.

Młodocianym w rozumieniu kodeksu pracy jest osoba, która ukończyła 16 lat, a nie ukończyła 18 lat. Z chwilą ukończenia 18. roku życia przestają obowiązywać szczególne przepisy odnoszące się do tej grupy zatrudnionych regulujące np. czas pracy, wysokość wynagrodzenia, sposób dokształcania, prawo do urlopu, zasady rozwiązywania umów czy wykaz prac wzbronionych młodocianym.

Jedynie w przypadku, gdy młodociany nie ukończył przygotowania zawodowego przed osiągnięciem 18 lat, nauka zawodu może odbywać się na dotychczasowych warunkach (art.199 k.p.). Nie dotyczy to jednak omawianej sytuacji. Z pełnoletnim już uczniem nie jest więc możliwe zawarcie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Należy z nim zawrzeć umowę o pracę na ogólnych zasadach.

Osoba pełnoletnia może natomiast odbyć przygotowanie zawodowe w ramach programów aktywizacji osób bezrobotnych, prowadzonych przez urzędy pracy. Takie przyuczenie realizowane jest bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą (art. 2 ust. 1 pkt 29a ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; tekst jedn. DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.).

Odbywa się na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy. Celem jest ułatwienie ponownego wejścia na rynek pracy osobom, które utraciły lub mają niskie bądź nieaktualne kwalifikacje zawodowe. Praktyczna nauka zawodu dorosłych trwa od 12 do 18 miesięcy, a przyuczenie do pracy - od 3 do 6 miesięcy.

Przygotowanie zawodowe jest realizowane według programu ukierunkowanego zarówno na nabycie umiejętności praktycznych (obejmuje co najmniej 80 proc. czasu), jak i zdobywanie wiedzy teoretycznej. Pracodawca może zapewnić kształcenie teoretyczne u siebie lub skierować uczestnika do instytucji szkoleniowej.

Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 53a ustawy o promocji zatrudnienia, mogą być na nią kierowane:

• osoby bezrobotne do 25 roku życia,

• osoby bezrobotne długotrwale (tzn. pozostające w rejestrze urzędu pracy łącznie przez okres ponad 12 miesięcy w okresie ostatnich dwóch lat, z wyłączeniem okresów odbywania stażu i przygotowania zawodowego w miejscu pracy), lub kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka,

• osoby bezrobotne powyżej 50. roku życia, lub

• osoby bezrobotne bez kwalifikacji zawodowych lub bez doświadczenia zawodowego albo bez wykształcenia średniego,

• osoby bezrobotne, które po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęły zatrudnienia,

• osoby bezrobotne samotnie wychowujące co najmniej jedno dziecko do 18. roku życia, lub

• osoby bezrobotne niepełnosprawne.

Jeśli więc osoba, o którą pyta czytelnik, nie posiada doświadczenia zawodowego, to można starać się o jej skierowanie do pracodawcy do przygotowania do zawodu w ramach aktywizacji zawodowej przez urząd pracy.