Z art. 29 § 3 kodeksu pracy wynika, że pracodawca musi poinformować pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o warunkach zatrudnienia.

Przepis ten wskazuje, że obowiązek informacyjny powstaje w momencie zawarcia umowy niezależnie od charakteru umowy oraz okoliczności jej zawarcia (pierwszy czy kolejny angaż między tymi samymi stronami). W konsekwencji należy przyjąć, że przy podpisywaniu kolejnego kontraktu na czas określony pracodawca powinien przekazać informację o warunkach zatrudnienia, mimo że się nie zmieniły w stosunku do poprzedniego.

Za przyjęciem takiego stanowiska może przemawiać fakt, że jeśli ustawodawca chce zwolnić pracodawcę z określonego obowiązku, to wyraźnie o tym w danym przepisie przesądza.

Przykładami mogą być znowelizowane

- art. 97 § 1

1

k.p., który zwalnia pracodawcę od wydawania świadectwa pracy pracownikowi po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli ponownie go zatrudnia, czy

- art. 229 § 1 k.p., przewidujący brak obowiązku wykonania wstępnych badań lekarskich, gdy pracownik zatrudniany jest ponownie przez tego samego pracodawcę na tych samych warunkach pracy bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy.

Autor jest radcą prawnym, partner w kancelarii Budzowska Fiutowski i Partnerzy

Zobacz wiecej w serwisie:

Dobra Firma

»

Kadry i płace

»

Umowy i dokumenty

»

Dokumentacja pracownicza

»

Informacja o warunkach zatrudnienia