Zatrudniałem pracownicę na podstawie umowy o pracę na czas określony. Była to jej druga taka umowa.Podczas rozmowy z podwładną ostatniego dnia jej pracy wynikającego z umowy poinformowałem ją, że chcę, aby nadal pracowała. Powiedziałem, że tym razem już będzie zatrudniona na czas nieokreślony. Pracownica jednak nieoczekiwanie stwierdziła, że otrzymała inną propozycję pracy, którą zamierza podjąć. Czy w związku z tym, że postawiła mnie w nieciekawej sytuacji, ponieważ nie zdążę szybko znaleźć za nią zastępstwa, mogę nie wydać jej świadectwa pracy?

[b]Nie [/b]Jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy zarówno w przypadku rozwiązania, jak i wygaśnięcia stosunku pracy z pracownikiem jest niezwłoczne wydanie mu świadectwa pracy. Wynika to wprost z art. 97 kodeksu pracy.

Co więcej, wywiązanie się z tego obowiązku nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą. Wręczenie tego dokumentu ma charakter bezwarunkowy. Nie może być zatem uzależnione także od wystąpienia przez pracownika ze stosownym wnioskiem. Szczegółową treść świadectwa pracy oraz sposób i tryb jego wydawania i prostowania określa rozporządzenie w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy. Zgodnie z jego § 2 pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi. Może też wydać taki dokument osobie upoważnionej do tego przez pracownika na piśmie. Wydanie świadectwa musi nastąpić nie później niż w dniu, w którym dochodzi do rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

Jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydania świadectwa pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej, musi nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia ustania stosunku pracy przesłać świadectwo pracownikowi lub osobie upoważnionej za pośrednictwem poczty. Może także dostarczyć taki dokument w inny sposób, np. przesyłką kurierską czy przez posłańca.

Gdy pracodawca nie chce wydać świadectwa pracy, popełnia wykroczenie. Kodeks pracy w art. 282 § 3 określa, że kto wbrew obowiązkowi nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy, podlega karze grzywny, która może wynosić od 1 tys. zł do nawet 30 tys. zł.

Warto przy tym pamiętać, że jeśli pracownik poniesie szkodę wskutek niewydania w terminie lub niewłaściwego wydania świadectwa pracy, to zgodnie z art. 99 § 1 k.p. przysługuje mu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę.

Aby jednak ustalić, że rzeczywiście doszło do powstania odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy, muszą jednocześnie wystąpić trzy przesłanki. Jedną z nich jest niewydanie w terminie lub wydanie niewłaściwego świadectwa pracy, drugą

– poniesienie przez pracownika szkody na skutek pozostawania bez pracy, a trzecią

– powstanie związku przyczynowego między niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy a powstałą szkodą.

Jeśli zatem zostanie udowodnione, że pracownik poniósł szkodę, będzie miał on prawo do odszkodowania z powyższego tytułu w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.

O zasądzenie odszkodowania pracownik może wystąpić na drogę sądową nie później niż przed upływem trzech lat od dnia, w którym uzyskał możność żądania od pracodawcy zaspokojenia roszczenia. Po tym terminie jego roszczenie ulegnie przedawnieniu.

[i]Podstawa prawna:

– art. 97 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=76037]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link]

– § 2 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=73959]rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.)[/link][/i]