Jaką datę rozwiązania umowy o pracę należy przyjąć, gdy pismo o rozwiązaniu stosunku pracy doręczamy pracownikowi pocztą? W grę wchodzi data wysłania pisma albo data otrzymania zwrotnego potwierdzenia odbioru listu przez zatrudnionego. Jak należy rozumieć tzw. podwójne awizowanie?
Art. 61 § 1 kodeksu cywilnego stosowany w prawie pracy na podstawie art. 300 k.p. stanowi, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła się z nim zapoznać. Nie jest więc istotne, czy adresat zapoznał się z treścią pisma. Ważne, aby miał taką możliwość.
Datą, od której zaczyna biec okres wypowiedzenia umowy o pracę, albo dniem rozwiązania jej bez wypowiedzenia będzie dzień doręczenia pisma pracownikowi (przy doręczeniu pocztą data doręczenia wskazana na zwrotnym potwierdzeniu odbioru). Data wysłania pisma lub data otrzymania tzw. zwrotki przez pracownika nie mają w tym wypadku znaczenia.
Do doręczeń pism z zakresu prawa pracy stosuje się przepisy postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 139 kodeksu postępowania cywilnego, jeśli adresatowi lub innej uprawnionej osobie nie można doręczyć pisma, składa się je na poczcie albo w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania lub skrzynce pocztowej adresata.
Art. 139 k.p.c. wprowadza instytucję doręczenia zastępczego, a szczegółowo reguluje to rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym. Po siedmiu dniach od dnia następującego po złożeniu nieodebranego pisma na poczcie powtórnie zawiadamia się adresata o możliwości odbioru go w ciągu kolejnych siedmiu dni, licząc od następnego dnia po sporządzeniu zawiadomienia.
Dopiero bezskuteczny upływ tego terminu powoduje przyjęcie domniemania doręczenia pisma adresatowi oraz odesłanie go organowi wysyłającemu z adnotacją „nie podjęto w terminie” oraz odciskiem datownika. Domniemanie to da radę jednak obalić, jeśli adresat udowodni, że nie mógł odebrać pisma z przyczyn od siebie niezależnych, np. z powodu nieobecności w miejscu zamieszkania spowodowanej chorobą.
Autor jest legislatorem w Kancelarii Senatu
