Pracodawca udostępnił podwładnemu swój służbowy laptop i poprosił go, aby przeczytał maile od jednego z kontrahentów. Okazało się, że pracownik zapoznał się też z treścią prywatnej korespondencji skierowanej do szefa. Co może za to grozić pracownikowi? – pyta czytelnik.
Rozważmy kilka opcji.
I wariant:
Zatrudniający może nałożyć na takiego nadmiernie ciekawskiego pracownika karę porządkową upomnienia albo nagany. Jego postępowanie niewątpliwie narusza ustalony porządek w procesie pracy (art. 108 § 1 kodeksu pracy).
II wariant:
Jeżeli pracodawca całkowicie utracił zaufanie do tej osoby, ma prawo rozwiązać z nią umowę albo z zachowaniem okresu wypowiedzenia, albo nawet w skrajnym przypadku w trybie pilnym, powołując się na tę okoliczność. Oczywiście ta utrata zaufania jest skutkiem postępowania pracownika polegającego na przeglądaniu (w określonym dniu) prywatnej korespondencji elektronicznej przełożonego, bez jego zgody (art. 30 § 1 pkt 2 i 3 k.p.).
III wariant:
Tajemnica korespondencji, bez względu na jej formę, stanowi dobro osobiste. Przeglądanie zaś prywatnych maili przełożonego bez jego zgody niewątpliwie narusza to dobro. A skoro tak, to szef może domagać się od wścibskiego etatowca złożenia odpowiedniego oświadczenia w stosownej formie (patrz przykład wezwania do złożenia oświadczenia zawierającego przeprosiny za naruszenie tajemnicy korespondencji). Niewykluczone ponadto, że zażąda zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną z tego tytułu krzywdę lub określonej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli wskutek przeglądania prywatnej korespondencji zatrudniający doznał szkody majątkowej, ma dodatkowo prawo upominać się o jej naprawienie na zasadach ogólnych (art. 23–24 kodeksu cywilnego).
IV wariant:
Zakładając, że pracownik po zapoznaniu się z treścią prywatnych maili szefa grozi ujawnieniem jego zawartości na szkodę zatrudniającego, a szantaż ten wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż zostanie spełniony, może zawiadomić o podejrzeniu popełnienia przez ciekawskiego podwładnego przestępstwa określonego w art. 190 § 1 kodeksu karnego. Konieczne jest też zgłoszenie wniosku o ściganie tego czynu zabronionego (art. 190 § 2 k.k.).
—Anna Borysewicz, adwokat
podstawa prawna: art. 30 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 108 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502 ze zm.)
podstawa prawna: art. 23–24 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 380 ze zm.)
podstawa prawna: art. 190 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1137 ze zm.)
