Jeżeli znak towarowy UE nie może zostać zarejestrowany przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), np. w związku ze sprzeciwem opartym na wcześniejszym prawie ważnym wyłącznie w jednym kraju lub w kilku krajach, lecz nie w całej Unii Europejskiej, zgłaszający znak unijny może zwrócić się o jego konwersję w indywidualne, krajowe zgłoszenia znaków towarowych w innych krajach, w których podstawa sprzeciwu nie ma zastosowania. Podobną możliwość ma zgłaszający, gdy spotkał się z odmowa rejestracji unijnej ze względu na występowanie określonych przeszkód bezwzględnych, takich jak np. brak charakteru odróżniającego zgłoszonego oznaczenia dla wskazanych towarów lub usług albo gdy znak ma charakter mylący, w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej.