W wyrokach z 8 sierpnia 2006 r. (I PK 54/06) i 5 czerwca 2007 r. (III PK 17/07) Sąd Najwyższy zajął się bardzo ważnym problemem związanym z tym, że pracodawca nie wypłaca załodze niektórych składników wynagrodzenia. Zinterpretował, kiedy działanie takie stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracodawcy. Ponadto wyraźnie wskazał sposób liczenia jednomiesięcznego terminu na rozwiązanie z takiego powodu umowy przez pracownika bez wypowiedzenia.
Przy ocenie, czy niewypłacenie pracownikowi części wynagrodzenia za pracę jest ciężkim naruszeniem obowiązku przez szefa, Sąd Najwyższy nakazał uwzględnić (wyrok z 5 czerwca 2007 r.):
winę pracodawcy,
wagę naruszonych lub zagrożonych interesów pracownika.
W tym drugim wypadku trzeba przede wszystkim porównać, w jakiej proporcji do ogólnej kwoty wynagrodzenia jest ta drobna, niewypłacona część.
Pracodawca nie wypłaca pracownikowi szpitala części pensji wynikającej z ustawowej podwyżki wynagrodzeń w służbie zdrowia, wynoszącej 203 zł. Zatrudniony otrzymuje jednak pozostałe składniki, w tym nawet wynagrodzenie za nadgodziny. W takim wypadku szef narusza swój podstawowy obowiązek wobec zatrudnionego i ten będzie miał prawo rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym z winy pracodawcy.
