Wydatki na posiłki dla zleceniobiorców spółki wyłączone z kosztów uzyskania przychodu - interpretacja podatkowa

Takie stanowisko wynika z wydanej przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2020 r. (0111-KDIB1-3.4010.24.2020.1.IM).

Spółka prowadzi działalność w branży programistycznej, w ramach której współpracuje z wykwalifikowanymi informatykami na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych. Osoby te są określane przez spółkę łącznie jako „pracownicy"). Spółka kupuje artykuły spożywcze takie jak np.: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, paluszki, płatki śniadaniowe, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, które znajdują się w firmowej kuchni i są ogólnodostępne dla pracowników. Ponadto zużywane są podczas spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń, spotkań z kontrahentami w biurach spółki. Artykuły te nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 kodeksu pracy. Zakup artykułów spożywczych jest finansowany ze środków obrotowych spółki. Jak wskazała spółka, celem udostępniania produktów jest m.in. zachęcenie pracowników do podjęcia i kontynuowania pracy w spółce.

Czytaj też: Fiskus zmienia zdanie. Chce podatku od firmowej kawy dla zleceniobiorców

Spółka zadała pytanie czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup artykułów spożywczych. Jej zdaniem wydatki na artykuły spożywcze są w istocie kosztami pracowniczymi podobnymi w swej naturze do innych ponoszonych na rzecz pracowników. Tym samym spełniają one przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i można je zaliczyć do kosztów podatkowych.

Organ zgodził się ze stanowiskiem spółki, że wydatki na zakup artykułów spożywczych dla pracowników (w rozumieniu kodeksu pracy) są przejawem i wyrazem starań pracodawcy o poprawę atmosfery pracy, co nie pozostaje bez wpływu na uzyskiwane przez spółkę przychody. Tym samym stanowią one koszt podatkowy. Jednak w odniesieniu do zakupu artykułów spożywczych na rzecz osób współpracujących ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych uznał, że koszty te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

doradca podatkowy, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC

Kwestia kwalifikacji wydatków na rzecz pracowników oraz osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych podlega co do zasady ocenie jako koszt podatkowy pod względem spełnienia ogólnych warunków wynikających z art. 15 ustawy o CIT oraz wyłączeń na podstawie art. 16 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeśli są definitywne oraz pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. W kwestii wyłączeń wydatki te analizowane są pod kątem wykluczenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28, zgodnie z którym kosztów podatkowych nie stanowią koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Również art. 16 ust. 1 pkt 45 tej ustawy formułuje zasadę szczególną, zgodnie z którą nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Co do zasady bezsporne pozostaje kwalifikowanie wydatków na artykuły spożywcze na rzecz pracowników zatrudnionych na podstawie kodeksu pracy jako koszty uzyskania przychodu. Jak wskazał bowiem sam organ, wydatki te nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 ustawy o CIT. Ponadto, finansowanie takich artykułów uznaje się za dobre praktyki, których celem jest motywowanie pracowników do podjęcia pracy w spółce, a także zwiększanie efektywności oraz wydajności ich pracy.

Natomiast w zakresie wydatków na rzecz osób współpracujących ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych organ podatkowy nie zaakceptował stanowiska spółki. W uzasadnieniu swojego stanowiska wyraził pogląd, że zapewnienie posiłków w trakcie dnia pracy dla osób, które nie są pracownikami spółki, nie ma wpływu na wykonanie umowy łączącej spółkę z tymi osobami, co w konsekwencji powoduje, że nie została spełniona podstawowa przesłanka związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Warto zauważyć, że stanowisko organów w zakresie kwalifikacji jako koszt podatkowy wydatków na rzecz osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych nie jest jednoznaczne. Znane są również interpretacje pozytywne w tym zakresie, pozostają one jednak w mniejszości (por. interpretację indywidualną dyrektora KIS z 2 września 2019 r., 0111-KDIB2-3.4010.175.2019.3.AD). Możliwość uznania, że wydatki na rzecz zleceniobiorców stanowią koszt, wymaga każdorazowo oceny stanu faktycznego i zbadania przesłanek uzasadniających ich zaliczenie do kosztów podatkowych.